Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Het kleine ventje schudde het hoofd, alsof hij Fray Dámaso in 't gelijk stelde of 't niet met hem eens was. De dominikaan vergenoegde zich met iedereen bijna den rug toe te keeren. "Meent u?" kon ten slotte de jongeman heel ernstig vragen, terwijl hij den pater vol nieuwsgierigheid aankeek. "Of ik dat meen? Ik geloof eraan als aan 't Evangelie! De inlander is zoo lui!"
"Heeren," ging Marcel voort, "u hebt mij gisteren avond een souper aangeboden, laat mij u nu hedenmorgen een dejeuner aanbieden, niet bij mij, maar bij u," voegde hij eraan toe, terwijl hij Schaunard zijn hand toestak. Na afloop van het dejeuner vroeg Rodolphe het woord. "Heeren," zeide hij, "staat mij toe, dat ik u verlaat ...."
Hij is onrustig en stapt steeds sneller voort. Gelukkig! hij is in zijn woning; vrouw Mijntje zit als naar gewoonte nog op en is aan ’t werk. „Gênavond, moeder!” zegt hij binnenkomend. „Gênavond, Dirk.” „Wat scheelt eraan? Je hebt gehuild! Waarom, Mijntje?” „Ach, God! weet je ’t nog niet? We moeten er uit; in de andere week al.” „Wat zeg je daar? Is ’t waarachtig?”
Plotseling viel hem het adres in van een vrouw, met wie zijn vroegere vlam op zeer intiemen voet stond. "Ha!" riep hij hard genoeg, om door de anderen gehoord te worden, uit; "nu weet ik tenminste, waar ik ze vinden kan." "Wat vinden?" vroeg Rodolphe. "En wat voer je toch eigenlijk uit?" voegde hij eraan toe, toen hij zag, dat Marcel wilde gaan schrijven.
"Maar," vervolgde Marcel, "ook ik ben op mijn kamer." "Maar mijnheer," viel Rodolphe hem in de rede, "als onze vriend toch ...." "Ja," vervolgde Colline, "als onze vriend ...." "En als u u van uw kant herinnert, dat ....", voegde Rodolphe eraan toe, "hoe komt het dan ...." "Ja," echode Colline, "hoe komt het dan ...."
't Zou moeten de buitenlucht hebben. 't Zou moeten kunnen breed asemen. Zijne longetjes zijn geheel vernepen, geheel klein en nutteloos.... En hijgt zijn borste? Bij stonden. En ... zou 't eraan kunnen ... weggaan...? Watte? Ze keerde zich fluks omme en staarde in Ursule's oogen, zich buigend om indruk te maken.
Mijn woorden deden hem verbleeken en hij zeide met een gedwongen glimlach: "Dat stuk is dus niet naar uw zin geweest, mijnheer Gil Blas?" "Ik vond het uitstekend," hernam ik, "maar het stond niet even hoog als uw ander werk." "Ik begrijp u," antwoordde hij, "Het schijnt u toe, dat ik minder word en dat ik eraan moet gaan denken, om mij terug te trekken."
Een van die steden, Aparecida, geniet intusschen in Brazilië een reputatie, die ze minder aan haar schoonheid heeft te danken dan aan de vrome legende, die eraan is verbonden. De Heilige Maagd, heet het, verscheen er in vroeger dagen en ze vertoont er zich nog door tal van wonderen.
Spoedig bemerkte ik, hoe die liefde in hevigen haat was veranderd en zij niets onbeproefd had gelaten om mij te benadeelen. Op een ochtend, dat ik met don Alphonse alleen was, vond ik hem in een neerslachtige stemming. Ik vroeg hem, wat er was en hij zei, dat het hem verdriet deed Séraphine zoo zwak en ondankbaar te zien. "Dat verwondert u," voegde hij eraan toe, "maar het is waar.
"Al is 't ook nóg zoo bezield met den wensch om 't land groot te maken, voor 't land zelf en voor Spanje, al is 't ook dat deze of gene hooge ambtenaar zich nog den edelen zin van de Katholieke Koningen herinnert, en op zijn eentje eraan denkt, 't bestuur ziet niet, hoort niet, oordeelt niet dan wat de pastoor of de provinciaal wil hebben dat hij ziet, hoort of oordeelt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek