Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
Dit gezegde scheen hem aan te moedigen, althans hij klopte aan. De deur werd geopend door Elisabeth. "Ga heen," beet zij hem toe: "er moet stilte in huis zijn." "Ik vraag u verschooning, Miss Granger," zeide de bezoeker, op een allernederigsten toon. "Ik wilde alleen maar weten of het waar is dat Miss Beatrice leeft." "Wel, zijt gij het, mijnheer Davies?" hernam Elisabeth, met schrik.
Hij aarzelde een oogenblik en zeide toen: "Zoudt gij zoudt gij zoo goed willen zijn uw zuster te zeggen ik bedoel, natuurlijk, als zij sterker is dat ik naar haar ben komen vragen?" "Mij dunkt, dat gij dat zelf wel kunt doen, mijnheer Davies," zeide Elisabeth bijna lomp. "Ik bedoel, dan zal het meer gewaardeerd worden," en zij keerde zich om. Owen Davies waagde het niet iets meer te zeggen.
Hij sprak zoo om twee redenen. Ten eerste, wat zeer natuurlijk was, wilde hij Beatrice voor den druk van armoede beschermen, en hij wist wel dat het vruchteloos zou zijn haar rechtstreeksche hulp aan te bieden. Ten tweede, wilde hij Elisabeth toonen dat het niet in het voordeel van het gezin zou zijn, met hem te twisten.
De Nederlanden. Ryhove en Hembyze. De Gentsche omwenteling. Moeielijke verhouding van den prins van Oranje. Besluit der Staten tot afzetting van don Juan. De tweede Unie van Brussel. Verbond met Elisabeth van Engeland. Matthias, de griffier van den prins van Oranje. Don Juan te Namen. Zijne wraakplannen. Spaansche hulptroepen onder Alexander Farnese. Begin van den oorlog.
Ik heb alleen gezegd, dat gerechtelijke vervolging kwaad bloed in het kerspel zet, en dat is ook zoo." "Ik heb ook niet gezegd dat je ze te kennen hebt gegeven," hernam Elisabeth, die zich niet licht van haar stuk liet brengen, "maar je geeft er bewijzen van, ze zijn uit al je woorden op te maken.
Zoo had Beatrice haar vader en haar zuster een laatst vaarwel gezegd. "Elisabeth," zeide Granger, toen zij het station naderden, "ik ben ongerust over Beatrice. Er was zoo'n vreemde uitdrukking in haar oogen, het kortom, het maakt mij beangst. Ik had wel lust Hereford er aan te geven, en terug te gaan," en hij bleef aarzelend op den weg stilstaan.
Ik heb om geduld gebeden, en dat wil niet komen; doch een stem scheen mij te zeggen, dat ik nog tien dagen moest wachten, tien dagen maar, en dat dan Beatrice, mijn schoone Beatrice, eindelijk mijn vrouw zou worden." "Als gij zoo voortgaat, mijnheer Davies," voegde Elisabeth hem scherp toe, met een hart vol wrevelige jaloezie, "zal het niet lang duren of ge zijt volslagen gek.
Met een strak gelaat opende zij Honoria's brief en las. Wij weten den inhoud reeds. Onder het lezen werden haar lippen aschkleurig, en toen zij de foltering had doorgestaan, was zij een bezwijming nabij. Naamlooze brieven! O, wie kon zoo iets wreeds gedaan hebben? Elisabeth, het moest Elisabeth zijn, die alles gezien had, en haar aldus een dolksteek in den rug toebracht.
"Mevrouw de gravin, u begrijpt wel, dat ik wat zeggen moest. Want 't gaat niet aan met den oude over den oorlog te praten. Hij kan niet verdragen dat woord te hooren. Ik meende het goed." Gravin Elisabeth haastte zich voort; maar spoedig bleef ze staan. Zij zag het dreigende, donkre bosch, de groote berg en het dampend moeras.
Ik heb nooit zulk een lief gezichtje en zoo'n arm gezien. Wat zou er van dat tooneel een schilderij te maken zijn. Zij redde Geoffrey het leven en nu is zij dood. Als hij haar het leven had gered, zou het mij niet verwonderd hebben. 't Is iets uit een roman." Men ziet hieruit dat Lady Honoria niet van zekere romaneske begrippen en kunstgevoel ontbloot was. Hoofdstuk V. Elisabeth is dankbaar.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek