Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
»Wel hoe alleraardigst en hartelijk ging dat toe; staat het letterlijk zoo in de courant?« »Ja, Mama,« sprak Ida die over Papa's schouder medelas, »en als 't Prinsesje gedoopt wordt mogen wij drieën in Den Haag bij Grootmama komen.« »Is 't echt waar, Ida?« riepen Lize en Dora tegelijk uit. »Vraag het Mademoiselle maar, Grootmama heeft 't haar gevraagd en zij gaat mee, niet waar, Mademoiselle?«
»Neen, Dora,« zei de oudste zus, die door eerst een kopje thee te drinken haar ernst behield; »dat zou te druk voor H. M. wezen; je weet wel die heeft altijd zooveel te lezen en te schrijven, alle dagen uren lang; maar de dames hebben met die guldens, rijksdaalders en tientjes net gedaan wat Papa met het geld doet, dat jij van je Peettante op je verjaardag en met Nieuwjaar krijgt, weet je dat kleintje?«
Doch over deze heugelijke tijding schreef Sjoerd mij nog niet, maar ik zelf denk er zoo over.« »Zeker dank 't onderwijs onzer Hollandsche juffrouw, die met het Huis van Oranje dweept;« veronderstelde Mevrouw, »maar we moeten danken; en dan moet Dora een poos gaan rusten, anders kan ze van avond niet laat opblijven, u denkt er wel aan, Mademoiselle?«
Maar mevrouw Verstraeten nam zijne partij. Ach, hij is toch niet kwaad, Dora. Een jongmensch, dat geld heeft.... hoe wil je, dat hij anders is, dan hij is! Henk is toch nooit zoo geweest. Ik vraag je, is dat nu een leven, dat hij leidt!
't Was in 't laatst van Maart toen de tijden vol waren. Den heelen dag hadden ze drukproeven nagezien, Dora en hij, heel droog en zakelijk. Coba logeerde met Bobi in den Haag bij een rijke nicht uit Indië. Zij hadden beiden eenige dagen vrij genomen van kantoor. Om vijf uur had ze thuis gegeten en daarna was ze nog even teruggekomen, om 't werk af te maken.
Zoo hebben dan ook de Walachyërs, trots de geringe achting, die zij volgens de getuigenis van hunnen ouden Vorst Kantemir, voor de wetenschappen aan den dag leggen, dezen geleerden en waarheidslievenden schrijver, een vriend van Peter den Groote, zelven voortgebracht, en nevens hem nog verscheidene andere wetenschappelijke celebriteiten, onder wie ik ook weder aan de beminnelijke, geestige en geleerde Gravin Dora d'Istria herinneren mag, die in onze dagen met zoo'n diep gevoel haar zoo deerlijk geteisterd vaderland, en de lichtzijden van hare zoo dikwijls berispte landgenooten, geprezen heeft, terwijl zij toch tegelijkertijd den invloed der Duitschers billijken tol betaalde.
»Neen, Dora het is een mooi gebonden schrijfboek, waarin de Koningin alles op kan schrijven over het kleintje.« »Weet u wat er in zal staan, Mama? heeft u ook zulke boeken over ons?«
't Grasje in haar mond spleet ze in de lengte met haar twee nageltjes, maar er kwam niets. Ze stond op. Aan de bleeke lucht schenen de sterren, 't water rimpelde en warrelde en draaide en stroomde alsof er geen Dora stond in den kleureloozen zomeravond. Een zware wagen kraakte moeizaam over den grindweg in de verte. Weemoed steeg op uit 't duisterende land, 't water hield nog wat licht.
Ziet gij mijnheer, namen wil ik niet noemen, en daarom zet ik maar blootweg een E. Toen ik dien naam hoorde, liet ik waarlijk van schrik de breikous zakken en vroeg: "heette zij Mathilde of Dora?" De heer Polle bedacht zich en verzekerde dat de eerste letters van haar voornaam M. A. waren. Mathilde Aleksandrine riep ik, en had werk om van mijne verbazing te bekomen.
Ferelijn en De Woude stonden op en zij drukte hun de hand en kuste Emilie en Jeanne even op het voorhoofd, meêwarig naar de kleine Dora vragend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek