Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juli 2025
Dat doosje wordt thuis in een kastje gezet, expresselijk en alleen voor dat doel dienende, zoodat de geest dagelijks verheerlijkt of geheiligd kan worden.
En toen zyn we naar huis gegaan, maar de kleermakers-juffrouw had geen pleizier meer, omdat ze haar doosje kwyt was. Of die heer 't haar nog thuis gebracht heeft, zou ik de juffrouw niet kunnen zeggen. Hier was de vertelling uit. De meisjes dachten: barones! Stoffel: de deugd! De moeder: twaalf stuivers "de man" buiten wafels en chocolade!
De wonden die er door worden gemaakt, zijn zeer gevaarlijk, want die beenderen breken af en blijven in de wond achter, waarvan zij de genezing tegenhouden. Voor een doosje buskruit kon ik verscheidene van die wapens koopen. Wij maakten ons gereed, om langs de westkust te gaan. Dit deel van het eiland is bergachtig; de dalen zijn zeer smal en niet vruchtbaar.
In dat doosje vond hij een kalverstaartje, en ware dat kalverstaartje wat langer geweest, dan zou mijn vertelseltje ook wat langer geweest zijn. Eens 's winters, toen er veel sneeuw lag, werd een arme jongen door zijn ouders met een slede uitgezonden om brandhout te halen.
In de eene hand hield mijnheer Gillenormand de overjas, in de andere het zwarte lint en riep: "Victorie! wij zullen het geheim ontdekken! eindelijk zullen wij er achter komen, eindelijk zullen ons de tochtjes van onzen losbol duidelijk worden! de roman is ons. Ik heb het portret!" Inderdaad, een zwart sagrijnen doosje, in den vorm van een medaillon, hing aan het lint.
"Pencroff, hebt gij het niet over boord geworpen?" vroeg Harbert. "Daar heb ik wel op gepast," antwoordde de matroos. "Maar als men zoo geslingerd is, zooals wij zijn gedaan, moet zulk een klein voorwerp wel zoek raken. Zelfs mijn pijp heb ik verloren! Duivelsche doos! Waar kan zij wezen?" Nog eenigen tijd zochten zij naar het doosje, maar vruchteloos.
Dat's zonde! 't Was 'n allerfatsoenlykste man, dat kan ik u zeggen! Den heelen avend is er geen onvertogen woord over z'n lippen gekomen en hy noemde my "juffrouw" zoo goed als de kleermakers-juffrouw zelf! En hy is zelf opgestaan om den dief te zoeken, en hy vroeg waar de juffrouw woonde, en als-i 't doosje vond, zeid-i, zoud-i 't haar terugbrengen.
Ziedaar een staal van de zoogenaamde kwelsprookjes, die ik tot het laatst bewaard heb, en wier finale werkt als een koude waterstraal. Algemeen verspreid zijn ook de kwelvertelsels van het Kalverstaartje en van den Gouden Sleutel: Er was eens een man, die groef zijn tuintje wat om en vond toen een houten doosje.
MEVR. ALVING. En hij was zoo onbarmhartig om je.... OSWALD. Ik eischte het van hem. Moeder, zie je dat? MEVR. ALVING. Wat is dat? OSWALD. Morfinepoeders. Oswald,... mijn jongen? OSWALD. Ik heb twaalf capsules opgespaard. Geef mij dat doosje, Oswald! MEVR. ALVING. Dat overleef ik niet! OSWALD. Je moet het overleven.
Als voorbeelden hiervan noemt Kohler b.v. het zetten van het portret eener dame op een doosje met was-lucifers en het beschilderen van een bierpul met de gelaatstrekken van een professor. Ook acht hij het onrechtmatig: "wenn etwa eine Beleibte Dame als Reklamebild für ein kräftiges Nahrungsmittel verwendet wird" .
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek