Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
En toen Nantas zich wilde excuseeren, herhaalde hij opnieuw en met meerder klem: "Een laagheid .... Ik wil niets weten en verzoek u beleefd niet te beproeven mij de zaken uit te leggen. Al had mijn dochter zich om uw hals geworpen, dan zou uw laagheid toch even groot zijn gebleven .... Slechts dieven weten zoo bij families in te dringen." Opnieuw liet Nantas het hoofd op de borst zinken.
Maar boeven en dieven mag ik niet overbrengen, alleen eerlijke lieden. Noem mij ten minste je naam, als je met mij wilt varen." Toen noemde Thonarr zijn naam. Hij vertelde, dat hij de zoon van Wodan was en de vader van Macht, en dat hij reus Berggevaarte gedood had. En hij vroeg aan Haarbaard wat deze had gedaan. "Vijf volle winters," sprak Haarbaard, "was ik op een eiland, dat Altijdgroen heet.
Ja, ze had toch gelijk; die bos rood haar kon maar aan één man in de Paoemotoe's toebehooren. Het was Levy, de Duitsche Jood, de man die de parel gekocht en meegenomen had op de Hira. Nu, één ding was duidelijk, de Hira was vergaan. De parelkooper was ten slotte nog bedrogen uit gekomen met zijn god van de visschers en de dieven. Zij kroop naar den dooden man.
Of de dieven ook verbaasd waren, toen Tom hun het schaap bracht! "Als je nog één zoo'n stukje uitvoert als dit," zei de oudste dief, "dan zeg ik: je bent ons allen de baas!" En de boer? Hij komt bij de plek, waar hij den tweeden man heeft zien hangen: nergens iemand meer te zien. Hij loopt door naar de bocht van den weg, waar hij den eersten man zag: geen spoor van een' man.
Maar zeker zou dit wèl 't geval geweest zyn, indien ik toen al de motieven had gekend die hem bewogen moordenaars en dieven de hand boven 't hoofd te houden. Gelyk uit den Havelaar blykt, dacht ik slechts aan een door gewoonte verwrongen plichtbesef van de soort als ik sedert jaren overal ontmoet had.
Vooruit, kereltjes, gaat maar eens mee naar den burgemeester." "Ik zeg, dat het niet waar is!" riep Jan de visschers driftig toe, en hij werd rood van kwaadheid. "Wij zijn geen dieven, en dat net hebben we eerlijk gevonden. 't Is op verschillende plaatsen stuk, en 't lag in 't riet. Daarom meenden we, dat het door de visschers weggegooid was, daar het toch niet meer gebruikt kon worden.
"Jullie krijgt me niet mee," dacht Tom telkens, als hij de dieven zag heengaan, "bij dien armen boer heb ik mijne kunststukjes vertoond, omdat ik hier graag blijven wou, tot ik Vaders geld terughad; maar nu is 't ook genoeg." Eindelijk op een' dag zeiden de dieven tegen Tom: "Meester, als je 't goed vindt, dan gaan we morgen met ons zessen naar eene kermis hier dicht in de buurt.
...verbeelje toen ik thuis kwam, zoo tegen half-elf... want ik kòn niet eer, om de drukte, weetje anders... ik houd niet van remoerigheid, dat weetje wel nu, toen ik thuis kwam de stad is vol moordenaars en dieven, dit moet je wèl in 't oog houden! toen waren m'n aardappelen... waar denk ie dat m'n aardappelen waren? Ze waren... weg! Weg? Weg! Heelemaal weg? Heelemaal... wèg! Je aardappelen weg?
Een aantal bankroetiers, oplichters, dieven en andere schelmen hadden San-Domingo in stilte verlaten, een schip afgeloopen, de bemanning vermoord en kwamen nu hier bij De Hojeda hun geluk beproeven.
"Een zeer goede terechtwijzing voor de dieven, die altemet hierbinnen mochten dringen," zeide ik, "om niet verlegen te zijn, waar zij iets naar hun gading kunnen vinden." "O!" zeide Mejuffrouw Blaek: "de koepel wordt goed gesloten: en het weinige, dat zich hier bevindt, is de moeite van 't inbreken niet waardig."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek