Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
Na verloop van een minuut of tien kwam het dienstmeisje met den kop thee, maar toen zij de deur der kamer naderde, hoorde zij tot haar verbazing haar meester en meesteres heftig met elkaar twisten. Zij tikte aan de deur, doch kreeg geen antwoord; toen draaide zij aan den deurknop, waarop zij bemerkte, dat de deur van binnen was gesloten.
Toen hij op de gang kwam, ontmoette hem Marieken Wienk, met een licht, want het was inmiddels donker geworden. Marieken, ons dienstmeisje, had bijna het licht laten vallen en wilde juist gaan schreeuwen, toen zij mijn' vader in de kleêren van Hannes herkende; hij trok haar echter schielijk in zijne kamer en zeide: "Hou je stil, Marieken, ge zijt immers een verstandig meisje!"
"Hij was al zòò in den lorem," voegde Colline eraan toe, "dat hij zijn quitanties zonder betaling hier wou laten." "Geef ze maar aan zijn vrouw," zeide ten slotte de schilder, terwijl hij de quitanties aan het dienstmeisje overhandigde, "wij zijn eerlijke jongens en willen geen misbruik maken van zijn toestand."
Zij laat de deur naar het portaal open staan, en men ziet een besteller staan met een kerstboom en een mand, die hij overgeeft aan het dienstmeisje, dat de deur heeft open gedaan. NORA. Stop den kerstboom goed weg, Helene. De kinderen mogen hem vooral niet te zien krijgen voor van avond, als hij opgesierd is. Hoeveel? BESTELLER. Een halve kroon. NORA. Daar heb je een kroon. Houd maar.
Zij vertelde dat zij een dienstmeisje had, dat Pacifica, en een knecht, die Luca heette. Maar ze had van beiden weinig hulp, want Pacifica was oud en sedert zij doof was geworden, was zij zoo prikkelbaar, dat zij haar niet in den winkel kon laten helpen.
Hij bleef midden in de kamer staan en nam met scherpen blik het geheele vertrek in oogenschouw. Nu was daar niet veel in te zien, want behalve eene tafel, enkele oude stoelen, eene groote staartklok en twee bedsteden was er niets dan een eenvoudig geverfd linnenkastje, dat Trijn indertijd gekocht had, toen zij als dienstmeisje een klein spaarpotje had gemaakt.
Ik hoorde dat hij zachtjes iets tegen haar zei. O, het klinkt mij nog altijd zoo schrijnend en toch zoo belachelijk ook;... toen hoorde ik mijn eigen dienstmeisje fluisteren: Laat me los, mijnheer! Laat mij met rust! DOM. MANDERS. Wat een ongepaste lichtzinnigheid van hem! O, maar meer dan lichtzinnigheid was dat niet, mevrouw. Geloof wat ik u zeg.
Daar wordt gebeld; nu zal ik maar heengaan. NORA. Welneen, blijf maar; hier komt stellig niemand; het zal wel voor Torwald zijn.... Neemt u mij niet kwalijk, mevrouw ... maar hier is een heer die wil meneer de advocaat spreken. NORA. Meneer de directeur, meen je. DIENSTMEISJE. Jawel, mevrouw, meneer de directeur; maar ik wist niet ... omdat de dokter binnen is.... NORA. Wie is die meneer?
Morgen misschien! Morgen! dacht ik. Morgen echter had ik een blauw oog. Suzette zond mij door het dienstmeisje eene zalf om er op te smeren; maar zelve kwam zij niet om die operatie te bewerkstelligen. Op morgen volgde overmorgen; op déze week de volgende; op November December.
Met geld en schoon woorden bekomt men veel... Zij kwamen op het perron, de trein floot en voor zij het precies begrepen, waren zij in het gedrang opgestuwd in een wagen, tusschen opgetimmerde brancards. Ge moet maar uit uw oogen zien, zei Snepvangers voldaan, hier is het beter dan in een kelder. Madame kreeg een plaatsken naast een dienstmeisje met witten voorschoot die ongeschilde appelen at.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek