Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Haar hoofd werd zwaar en een zwarte wemeling van zwemmende vormen verduisterde haar blik. Nog schreeuwde ze, in volle wanhoop de uiterste kracht hervindend: Doening! Doening!.... Help mij! Help mij! Ik wil leven, hoort ge? Ze viel achterover en spartelde in de dekens. Heel flauw herhaalde ze: Ik wil leven, ik wil.... o nu wil ik!
"In elk geval zijn natte dekens een goed ding, Ned, kom mee naar de hangmatten en de dekens er uit gehaald. Helpt 't niet voldoende, dan hebben we ten minste onzen ijver betoond." De beide adelborsten riepen nu nog een paar man en in een oogenblik hadden ze meer dekens dan ze dragen konden. Ze nat te krijgen was geen kunst, want het bovendek dreef van al het water.
Wanneer hij zich ten volle overtuigd had dat de stad, indien zij bestormd werd, door het vuur en het zwaard zou vernield worden, besloot hij een droef middel te gebruiken, en zich tot de Dekens kerende, sprak hij langzaam: "Makkers, de nood is dwingend! Onze stad, de bloem van Vlaanderen is verkocht geweest, en wij hebben het niet geweten.
Adolf van Nieuwland kwam bij de Dekens, en verzocht hen voor de Veldheer te verschijnen; zij gehoorzaamden en gingen langzaam tot bij de ridderstoet. Op het gelaat van de Deken der wevers was geen blijdschap te lezen.
Ik zag een opperhoofd, die een hemd droeg, zwart van de korsten vuil, en die op mijne vraag hoe dit zoo morsig was, verwonderd antwoordde: "Ziet gij dan niet, dat het een oud hemd is?" Enkele mannen dragen hemden; maar de gewone kleeding bestaat uit een of twee groote wollen dekens, die meestal zwart zien van het vuil en op zeer ongemakkelijke, lompe manier over de schouders zijn geworpen.
Wanneer hij dan met geweld zijne gedachten in de toekomst liet gaan, rees voor zijne verbeelding het sombere woud zijner omzwervingen omhoog, en hij rilde onder de donzen dekens bij de gedachte aan wat hem daarginds te wachten stond.
Een nijdig, langdurend gebel is van een beertje. Maar onder de dekens heb ik meer geduld dan zij. Eerst om één uur schoot ik er uit. Na een ontbijt van brood, thee en een gepofte haring, ben ik aan het werk gegaan. Onaangenaam aan het werk. Er was geen tabak in den pot. Tegen vijf uur kwam Lou thuis van de snijkamer. "Wat breng je daar mee?" "Da's mijn geheim." "Toch geen praeparaat?"
Ja, zoo denk jullie er over; maar er was eens een meisje, Ida heette ze, dat er heel anders over dacht. Dat ongelukkige kind kon 's morgens, als ze op zou staan, nooit hare kousen vinden. Gezocht op den stoel vóór 't bed, in 't bed, rechts, links, aan 't hoofdeneind, aan 't voeteneind, onder de dekens alles onderst boven gehaald.
Hij ging voor tijdverdrijf spelletjes doen. Eerst stak hij zijn voeten zoo hoog mogelijk in de lucht, met de dekens er overheen. "Nu is het een hooge berg," dacht hij. "Wacht ik zal er een man boven op zetten, dan kan hij ver zien." Hij liet zijn voeten zakken, en legde zijn kussen er op.
"Best mogelijk", antwoordde Max Huber onverstoorbaar. "Hoe het zij", hernam Urdax, "ik ga met mijn wagen dat bosch niet in!" Hiermede was het gesprek geëindigd en besloot men te gaan slapen. Llanga bracht dekens en goed daarin gewikkeld legden de twee vrienden zich tusschen de wortels van een tamarindeboom, terwijl Llanga zich als een waakhond aan hunne voeten uitstrekte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek