Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
"'t Doet er niet toe, 'k wil tóch naar bed, dan is het veel gauwer morgenochtend!" schreeuwde Jantje. "Ook al goed!" zei Dik. Vijf minuten later lag Jan onder de dekens, en een kwartier later sliep hij als eene roos. Om elf uur gingen Dik en Anneke naar bed, maar zij hadden pas den slaap te pakken, of Jantje werd wakker en dacht direct aan zijn cadeau.
De half gevulde waterflesch van den gids was alles, wat er overbleef om den dorst van drie menschen te stillen. Na hun maaltijd strekten mijne beide metgezellen zich op hunne dekens uit en vonden zij in den slaap een herstellingsmiddel voor hunne vermoeienissen. Ik echter kon niet en telde de uren tot den morgenstond. Om zes uur des Zaterdags vertrokken wij weder.
Toch besefte ik dat men mij wegdroeg, en dat, toen wij buiten de gang waren, men mij in dekens wikkelde. Ik opende de oogen, maar een oogenblik daarop werd ik als verblind, zoodat ik genoodzaakt was ze weder te sluiten. Het was dag, wij bevonden ons in de open lucht.
Voorop gingen de vrouwen en de kinderen met een kleinen mageren ezel, die een paar gestreepte dekens, eenige levensmiddelen en een ketel droeg. Nevens de kudden gingen, midden door het struikgewas, de herders met hunne honden, woeste dieren, die met luid geblaf op ons aanstormden en in de wielen van het rijtuig beten. Zoo gaat de tocht langzaam, met kleine dagreizen, voort.
"Kijk eens, Marcel," zeide Mimi snikkend. En de dekens wat terugslaande, liet zij den schilder haar schouders, haar hals en haar armen zien. "Goede God!" riep Marcel verschrikt uit. "Arme meid!" "Zie je wel, beste jongen, dat ik mij niet vergis en dat ik spoedig sterven zal?" "Maar hoe is dat in zoo'n korten tijd kunnen gebeuren?" vroeg Marcel.
Daar viel het dorre blad uit zijn haar op de dekens neer; maar hij merkte dit niet en ging de kamer uit, om in den morgenstond zelf een weinig te slapen.
Zes met fluweel beklede leunstoelen gaven te kennen dat de plaats der Dekens en Ouderlingen, in het diepe van het vertrek beschikt was. Enige tijd na de uitzending van de Knaap waren er reeds een groot getal wevers in de zaal verenigd. Met de hevigste drift spraken zij over de zaak die hen moest bezig houden, en het grootste misnoegen was op hun wezenstrekken te lezen.
Een tijd werd er nog gegekt en geroepen maar weldra lagen al de lijven onder de dekens. In den schijn van een enkel verouderd olielampje ging er soms een arm omhoog of een jongen die luidop droomde verbrak de ronkende stilte. Dienzelfden nacht werd ik, met een patroelje, naar het militaire gasthuis gezonden, in de Maria-lei.
Wij vertrokken des middags en hielden overal stil waar wij tenten zagen, en waar ik mij in dekens kon wikkelen om mij te warmen, want ik was door en door nat. Eindelijk kwamen we aan een plaatsje van steenen huizen, Kezilkaya genaamd; maar wij konden er niet overnachten; alles was vol met menschen en dieren, die voor het weder een schuilplaats zochten.
De andere benden waren reeds in beweging en keerden met klinkende bazuinen en vliegende vaandels naar de verschansing, de ridderstoet ging binnen de poort der stad en verdween achter de wallen. Enige tijd daarna waren al de Vlamingen voor hun tenten bezig met zich over de veredeling der Dekens te onderhouden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek