Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 mei 2025
Zij keert zich om, en toen zij gewaar werd, dat het dienstmeisje zich ook had omgekeerd, gaf zij haar een kleinen stomp in de korte ribben en sprak: "domme deern!" Daarop maakt zij nogmaals eene diepe nijging, van achteren, en zegt: "Uwe dienaresse, mijnheer de overste von Toll!" En zij gaat heen, met de beide dienstmeisjes.
Hoe nu dit gezegde in de ooren der dansgrage Ohlsbachsche klonk, zouden wij niet weten te bepalen; maar de deern trok hem steeds meer naar zich toe. Pols zag haar smeekend aan; hij wist geen uitkomst meer. "Komaan, dans maar eens! je bent nu aan 't lijntje vast," riep Veervlug, die achter hem stond. De muziek begon; daar was geen mogelijk meer om te ontwijken.
"Zij de gek, deêrn, 't is en mins in en bêrevel; houd, em moar èns en borrel veur, dan zulde èns kieken!" antwoordt een jonkman, die achter haar staande, plotseling zijn arm om haar middel slaat en, terwijl hij een kus op haar frissche koonen drukt, vraagt: "Goa-de mee der in, Leen? Ik betoal." "Ik wil wel meegoan, moar dat gekus kun-de wel loaten; 't is nog veuls te vroeg."
»Ja, Gilbert, u zelven meester blijven!" sprak het jonge meisje vastberaden. »Dat kan niet, Alice!" »Dat moet toch, Gilbert," hernam de deern. »Gij zult niets verwerven, wanneer gij u door uwen toorn zult laten vervoeren... Laat iedere gedachte aan wraakoefening varen..." »O, Alice... wat vergt gij!"
"Nu, wat dan, Frederik?" "Hm" zeide Frederik, "ja, mijnheer de baljuw, en ik bedank u ook zeer, maar 't komt me niet recht gelegen." "Komt het geld je niet gelegen?" "Nu ja, het geld komt me wel gelegen, maar 'k heb er op dit oogenblik maar niet veel aan. De deern wil me niet hebben, en ik ben onder de soldaten, en daar kan ik het toch niet meênemen."
Hij hief het hoofd op met een uitdrukking van onbeperkt gezag; een uitdrukking welke te geduchter is, naarmate het gezag lager zonk, wreed bij het wilde dier, gruwzaam bij den gemeenen mensch. "Sergeant!" riep hij, "ziet ge niet dat de deern weggaat? wie heeft u gezegd haar te laten gaan?" "Ik," zei Madeleine.
"Je doet me schrikken, neef Joachim! en weet je wel, dat je dan een Duitsche deern in je Rotterdamsche huis krijgt?" "Ja," zei Pols; "maar zij zal zich best bij ons kunnen schikken, en ge zult zien, zij zal u uitmuntend bevallen." "En was het dat, dat je me zeggen woudt?" zei nicht, hem sterk aanziende. "Truitje... ik dacht, dat je me iets hadt meê te deelen."
Den dood van haar man, het schandelijk bankroet, de verachting van heel Osterwolde, had zij kunnen trotseeren, wanneer hare dochter, mevrouw De Huibert van Vliethuysen, zich niet als eene gemeene deern had laten wegjagen uit de echtelijke woning. Suze vermoedde niet in 't minst, wat er bij hare moeder omging.
En toen nu daarna diezelfde deern den bestelden Moezelwijn binnenbragt, en deze bleek tot de zuurste aller Moezelwijnen te behooren, losten zich al zijne Nonnenwertsche illusies in treurige zuchten op.
Zóó gezegd, zóó gedaan. Het paard werd vastgebonden, en Frederik ging door het bosch den weg op naar Gulzow en zei bij zich zelven: "Dumouriez! Ik heb den ouden molenaar wat moois op den hals gehaald, en onze Fieken is toch een verduiveld slimme deern; maar als de Franschman nog tusschen hier en Greifswald te vinden is, voor den dag komen zal hij!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek