Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juli 2025
"Daar is hij," zeide Wronsky, die hen met Wesslowsky te gemoet kwam: "Waar wilt ge Darja Alexandrowna inkwartieren?" vroeg hij toen in het Fransch aan Anna en nog eenmaal Dolly begroetend, kuste hij haar de hand en voegde er bij: "Mij dunkt in de groote balkonkamer." "O neen, dat is te afgelegen, beter in de hoekkamer, dan zien we elkaar meer. Hoe lang denkt ge te blijven? Hoe? Slechts een dag?
Toenmaals had ik nog hoop, maar nu ook dat niet meer; nu twijfel ik aan alles zoo, dat ik zelfs mijn zoon haat en somwijlen niet geloof, dat hij werkelijk mijn zoon is. Ik ben zeer ongelukkig." Dat behoefde hij niet te zeggen; dat begreep Darja Alexandrowna terstond, toen hij haar in het gelaat zag en zij had medelijden en was in haar geloof aan de onschuld harer vriendin geschokt.
Bij ons krijgen de vreemde paarden zooveel als zij vreten willen." "Ja, een gierig heer," bevestigde ook de schrijver. "Nu, maar hoe zijn u dan de paarden bevallen?" vroeg Dolly. "De paarden ja, daarover is maar ééne stem! En het eten was ook goed, maar toch scheen het mij daar niet recht vroolijk, Darja Alexandrowna.
"Daar ben ik met Dolly, ma tante," zeide Anna terwijl zij met Darja Alexandrowna naar buiten ging op het groote steenen terras, waar vorstin Warwara in de schaduw aan een borduurraam zat en aan het overtrek voor een stoel voor graaf Alexei Kyrillowitsch werkte.
Tk ben geen boos mensch: ik heb nimmer iemand gehaat, maar haar haat ik met alle krachten mijner ziel en ik kan haar onmogelijk vergeven, omdat ik haar te zeer haat om al het kwaad, dat zij mij heeft aangedaan." Dit sprak hij met tranen des toorns in zijn stem. "Doe wel degenen, die u haten," fluisterde Darja Alexandrowna verlegen. Alexei Alexandrowitsch lachte verachtelijk.
"Neen, ik geloof, dat Darja Alexandrowna vermoeid is en wel geen belang zal stellen in de paarden," zei Wronsky, toen Anna voorsloeg de stoeterij te bezichtigen, waar Swijaschsky een hengst wenschte te zien. "Gaat gijlieden er maar heen, ik begelijd Darja Alexandrowna naar huis en zal haar zoolang gezelschap houden, als het haar aangenaam is."
"Darja Alexdrowna beveelt mij u te melden, dat zij vertrekt en u het naar goedvinden kan laten inrichten," sprak hij en zag daarbij, het hoofd een weinig op zijde gebogen, de handen in de zakken en een voet achterwaarts, zijn heer aan. Stipan Arkadiewitsch zweeg. Plotseling blonk er een goedmoedig, maar pijnlijk lachje op zijn schoon gelaat. "Ach, Matjeff!" zeide hij en schudde het hoofd.
Den volgenden dag reisden zij, geheel met elkander verzoend, naar het land. Darja Alexandrowna sleet den ganschen zomer met haar kinderen in Pokrowka bij haar zuster Kitty Lewina. Op haar eigen landgoed was het huis geheel vervallen en Lewin en zijn vrouw hadden haar overgehaald den zomer bij hen door te brengen.
Zij zweeg en dacht aan haar eigen leed, maar plotseling hief zij met een gevoel van energie het hoofd op en legde de handen als bezwerend ineen. "Maar bedenkt, dat gij een Christen zijt! Denk aan haar; wat zal er van haar worden, als gij haar verlaat?" "Ik heb daaraan gedacht, Darja Alexandrowna, en wel veel gedacht." Roode vlekken bedekten zijn gelaat.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek