Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
Toen ik haar nu laatst opzocht, stond ze in 'n schuit en schepte mest; ze zei, dat zoo iets heerlijk was;.... er waren meer studenten, geen intiemen;.... ach ja, de eenzijdigheid wreekt zich en geestelijk overladenen gaan in den grond ploeteren." Else keek haar even aan; zei toen verwonderd: "Hè, zoo iets, zoo iets wijs, algemeens, waar haal-je dat van daan?
Tegelijk wou de Keizer heel graag, dat ik de pracht van zijn paleis zien zou; maar ik was niet in staat dat te doen voor drie dagen daarna, die ik doorbracht met een paar van de grootste boomen van het keizerlijk park om te snijden, met mijn mes, een honderd el zoowat van de stad van daan. Van die boomen maakte ik twee stoelen, elk zoowat drie voet hoog en sterk genoeg om mijn gewicht te houden.
"Wat voor soort van kostwinning bedoelt gij? Gij hebt er immers een." "Ja, maar ik denk weleens dat, als ik er raad op wist, ik hier wel van daan zou willen gaan, om een ander vak bij de hand te nemen, iets grooters. Ik geloof niet dat het er ooit toe komen zal, maar ik denk er toch weleens over." "Ik weet maar twee wegen, die voor een vrouw openstaan," zeide hij; "het tooneel en de litteratuur.
Mager, gespierd, van gemiddelde lengte, donker bruin van haar, met door de zon verbrande huid, moest hij sterk zijn. Had hij eenig onderwijs genoten? Ongetwijfeld. Dat bleek uit zekere opmerkingen, die hem nu en dan ontsnapten. Overigens sprak hij nooit over zijn verleden of liet hij zich uit over zijn familie. Waar hij van daan kwam, waar hij gewoond had, men kon het niet raden.
Als ik mij die reis voor den geest haal, dan kan ik nu nog niet begrijpen, hoe wij het er heelhuids hebben afgebracht, want hoe luchtig wij er somtijds over dachten, zaten we toch somwijlen verduiveld in den brand en meer dan eens heb ik tot mijzelven gezegd: George, George, hier kom je niet levend van daan!
Een aarzeling gaat over haar vriendelijk gelaat, doch dan springt zij van haar goudvos, en reikt, niet minder verblijd, den vreemdeling de hand. »Charles," roept ze, »Charles Marling, jij hier? Waar kom je van daan?" »Ik kom zóó uit de lucht gevallen," schertst hij; »dat wil zeggen, ik kom zoo kersversch uit Londen." »Hoe is het mogelijk?" roept ze, een en al verwondering.
Ik ben er puur van geschrikt, dat ben ik, ik wist niet wat het was, en waar 't van daan komt, weet ik nog niet. 't Is van belang!" "Waar 't vandaan komt....! Van belang....?" zeide Schorel, en achter zijn brilleglazen blonken een paar dingen als gewasschen krenten.
Men ziet niets dan rotsen en water, behalve den treurigen vijgenboom, die uit een spleet van de rots, boven den vijver, niet ver van het water is voortgekomen, en hier en daar een weinig mos, en toch is het zoo verrukkend schoon, dat ik 'er niet van daan kon komen.
Hou u daar van daan: ik heb u niet noodig; zeg alleen aan den Tuinbaas, dat ik met een meisje kom, dan weet hy genoeg. Hy moet my niet kennen voor 't nodig is; en dan zal ik hem dat wel beduiden.
»Waar komt het van daan?" vraagde hij, nadat beide Kaffers waren neergehurkt bij het flikkerende vuur. De vreemde Kaffer trok de schouders op. »Het komt ergens van daan," zeide hij langzaam, »doch niemand weet van waar. Zelfs de witmensch weet het niet." Van het monster was nu geen spoor meer te ontdekken. Zelfs het gedreun was verdwenen, en Eliëzer haalde ruim adem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek