Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
"Dat je gelooft, dat ik je altijd liefgehad heb!" Crisóstomo lachte bitter. "O, je twijfelt aan me, je twijfelt aan de vriendin van je kinderjaren, die nooit een enkele gedachte voor je verborgen gehouden heeft!" riep het jongemeisje met smart. "Ik begrijp je!
De knecht van Don Crisóstomo zegt dat we met ons twintigen zullen wezen." "En als 't jullie tegenloopt?" "St!" zei er een, en allen zwegen. Men zag bij de halve duisternis die er heerschte een schim aankomen, die langs de buitenmuur voortgleed. Van tijd tot tijd hield hij stil alsof hij 't hoofd achterwaarts keerde. En daar was wel reden voor.
Nou, Don Crisóstomo was daar beleedigd door en wou zich wreken. Hij heeft toen getracht al de Spanjaarden te vermoorden, den pastoor inkluis. Gisterenavond hebben ze de kazerne en 't klooster aangevallen. En gelukkig, door Gods barmhartigheid, was de pastoor juist bij Capitán Tiago in huis. Ze zeggen dat er een boel gevlucht zijn.
"Ik heb de eer u Don Crisóstomo Ibarra voor te stellen, de zoon van mijn overleden vriend!" ging Capitán Tiago voort. "Deze heer is pas uit Europa aangekomen en ik ben hem gaan afhalen." Bij 't klinken van dezen naam hoorde men eenige uitroepen; de luitenant vergat den heer des huizes te begroeten. Hij trad op den jongeman toe en nam hem van 't hoofd tot de voeten op.
Crisóstomo keek den man, die zoo tot hem sprak, een oogenblik aan, en zijn gespierde armen ziende, die vol striemen en groote blauwe vlekken waren, zeide hij lachend: "Gelooft u ook aan 't wonder? Daar heb je nu 't wonder waarvan 't volk spreekt!"
Eenige oogenblikken later kwamen er lichte schreden naar de deur, en de vroolijke stem van Sinang zeide zacht door het sleutelgat: "Crisóstomo, we gaan vanavond naar de comedie. Schrijf wat je Maria Clara te zeggen hebt." En de schreden verwijderden zich weer, even snel als ze gekomen waren. "Wat moet dat nu beteekenen?" mompelde Ibarra in gepeins, terwijl hij langzaam heenging. De processie.
Het bestuur en de godsdienst evenmin!" antwoordde Crisóstomo, die ondanks zichzelve onder den indruk kwam. "De Filippijnen zijn godsdienstig en hebben Spanje lief. De Filippijnen zullen weten wat het moederland voor ze doet. Er zijn misbruiken, dat is zoo, er zijn gebreken, dat zal ik niet ontkennen, maar Spanje maakt werk van hervormingen, die ze zullen verbeteren. 't Bereidt ze voor.
Zoo heeft Don Crisóstomo ook gedaan. Script testes sunt! Quod medicamenta non sanat, ignis sanat. "Ja, heel goed neef. Verbrand alles maar!" zeide Capitana Tintjang. "Hier heb je de sleutels, hier de brieven van Capitán Tiago: verbrand ze! Laat er geen enkele Europeesche krant overblijven: die zijn erg gevaarlijk. Hier heb je de Times, die ik bewaard had om zeep en kleeren in te pakken.
"Spreekt u van Crisóstomo Ibarra?" vroeg een ander. "'t Waarschijnlijkste en rechtvaardigste is wel dat hij opgehangen wordt, evenals die lui van '72." "Hij wordt verbannen!" zei de oude luitenant droogjes. "Verbannen! Alleen maar verbannen! Maar dat zal dan toch wel een levenslange wezen!" riepen er verscheidenen tegelijk.
"We zullen eenige minuten oponthoud hebben," zeide hij zacht, "we moeten de Beatarivier op, om te doen alsof ik van Pena Francia ben. U zult de rivier zien, die bezongen is door Francisco Baltasar." Het dorp sliep in 't maanlicht. Crisóstomo stond op, om de kerkhofachtige vredigheid der natuur te bewonderen. De rivier was breed en haar oevers waren vlak en bebouwd met zacate-gras.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek