Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
En ze naar een hoek brengende, zei hij hun terwijl hij het geld uittelde: "Morgen komt Don Crisóstomo en brengt wapens. Overmorgen avond, zoo tegen acht, moeten jullie naar het kerkhof gaan, en ik zal je zijn laatste beschikkingen zeggen. "Jelui hebben tijd om deelnemers te zoeken." Ze gingen vaneen. De twee broeders schenen van rol verwisseld te hebben: Tarsilo was kalm, Bruno ongerust.
"Ben je genegen?" vroeg hij zijn broeder met doffe stem. "Ik? Te voren al. Ik hoefde ze niet eerst te zien!" "'t Is dat...onze arme zuster..." "Och wat! Hebben ze je dan niet gezegd dan Don Crisóstomo aan 't hoofd staat? Heb je hem niet zien wandelen met den gouverneur? Wat voor gevaar loopen we dan?" "En als we dood gaan?" "Wat zou dat nog? Onze vader is doodgeranseld." "Je hebt gelijk!"
"Ik begin te gelooven dat u geen ongelijk heeft," zei Crisóstomo zacht, "wanneer u zegt dat de gerechtigheid het goede moest nastreven door de belooning van de deugd en de opvoeding van de misdadigers. Alleen maar... 't is onmogelijk, 't is een utopie; want waar moet al het geld vandaan komen? Al de nieuwe beambten?"
Crisóstomo keek hem verplet aan doch Elias schudde hem aan den arm, en zeide op bitteren toon, waarin haat loeide: "Kijk me goed aan, kijk of ik geleden heb, en u leeft, u heeft lief, u heeft fortuin, een eigen huis, u wordt geacht en gezien, u leeft... u leeft!"
Doch nauwelijks waren dezen te water, of men zag Crisóstomo en de loods weer boven komen, beiden vastgeklemd aan het ongedierte. De witte buik was vol wonden en 't mes zat hem in de keel. 't Is onmogelijk de vreugde der omstanders te beschrijven; tientallen armen strekten zich naar hen uit om de jonge mannen uit het water te halen. De oudere vrouwen waren half gek. Ze lachten en baden.
Maria Clara zag dat hij stil stond, toen hij haar gewaar werd, doch 't was slechts een oogenblik, want de man kwam langzaam naderbij, en bleef op drie passen afstands staan. Maria Clara deinsde terug. "Crisóstomo!" stamelde ze vol ontzetting.
"Van Don Saturnino, den grootvader van Don Crisóstomo." "Ik wist niet dat Don Saturnino..." "O, die wist een heele boel! Hij ranselde niet alleen goed, en zette niet alleen zijn werkvolk voor straf in de zon, hij kon ook de slapenden wakker maken en die wakker waren laten slapen. U zal wel 's zien wat mijn vader me geleerd heeft, u zult 't wel 's zien!"
De vrome vrouwtjes sloegen kruisen, maar gingen onderwijl rustig voort met hun gebabbel. Juan Crisóstomo Ibarra had getelegrafeerd uit de provincie-hoofdplaats om tante Isabel en haar nichtje te begroeten, maar had geen verklaring gegeven van zijn wegblijven. Velen waren in den waan dat hij gevangen zat wegens zijn optreden jegens Padre Salvi op den bewusten avond van Allerheiligen.
Je bent jong, en wellicht zal eenmaal je geweten je beschuldigen... Ik kom je zeggen, voordat ik vertrek, dat ik je vergeef. Nu, wees gelukkig, vaarwel!" Ibarra wilde heengaan, doch 't jongemeisje hield hem tegen. "Crisóstomo!" zeide ze, "God heeft je gezonden, om me van wanhoop te redden...Hoor me aan, en oordeel me dan!..." Ibarra trachtte zich met zacht geweld van haar los te rukken.
"Om uw verdere levensdagen in rust door te brengen. U heeft vrienden in Spanje, u bent rijk, u zult zich de straf wel kunnen laten kwijtschelden. In allen gevalle is het buitenland voor u een beter vaderland dan 't eigene." Crisóstomo antwoordde niet, hij overlegde in stilte. Ze kwamen op dat oogenblik aan de Pasig, en de bangka begon den stroom op te varen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek