Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
Was het mogelijk Carsten Lövdahl te ruïneeren. 't Was ongehoord! absoluut ongehoord! papieren te weigeren, waarop zijn naam stond en de schrik uitte zich in een stroom booze woorden over den bankdirecteur.
Met een ijver, alsof hij een jonge man was, stelde Carsten Lövdahl zich aan 't hoofd van een menigte nieuwe ondernemingen, die als 't ware opgroeiden in zijn voetstappen onder zijn handen, en die plaats en werk gaven aan grooten en kleinen, die verdiensten en welvaart in ruimen kring verspreidden.
"Drie maands accept..." herhaalde de bankdirecteur wat langzaam; maar een blik op het gezicht van den ander overtuigde hem, dat de grens nu bereikt was: hier was niet meer te halen; en hij veranderde behendig van toon: "Ja, dat is immers 't zelfde als contant; een stuk, waar "Carsten Lövdahl" op staat is even goed als de bank van Noorwegen. Goeden morgen Professor."
Maar toen hij midden in den nacht wakker werd en voelde, dat het bed van zijn vrouw leeg en koud was, schrikte hij weer op in angst, stak de kaars aan en keek rond. Alles was stil; 't was over drieën; hij zag geen spoor van zijn vrouw, behalve de japon, die zij uitgetrokken had. Carsten Lövdahl voelde zijn hart stilstaan: het werd hem duidelijk, dat er nu toch iets gebeurd was.
Wil je mettertijd ook een vrouw voor hem kiezen?" "Dat is onzin, Carsten. Ik ben het immers, die er altijd op sta, dat hij zijn vrijheid hebben moet." "Dat is een wonderlijk soort van vrijheid! Als Abraham nu wezenlijk kiest om aangenomen te worden " "Dan is 't alleen, omdat hij nog niet wijzer is op dit oogenblik.
De eerste opvlammende toorn van Mevrouw Clara was snel geweken, toen de diep neergebogen man haar een paar documenten bracht, die bewezen, dat kleine Carsten al lang meer bezeten had, dan de moeder vermoedde. En de professor had niet eens een kleinen, schuwen wenk behoeven te geven, dat het niet noodig was deze papieren dadelijk aan Abraham te laten zien; dat begreep ze volkomen.
"Ik moet trouwens gauw weg," zeide zij en maakte haar hoed los. Het was warm. "O, goede hemel! wij hebben allen tijd: 'Uw man wacht u zeker niet thuis vóór 't eten." "Neen, Carsten is ook Ephor vandaag," antwoordde ze vroolijk; maar had er onmiddellijk spijt van, want ze zag, dat hij dat dadelijk opvatte als iets van haar man, waar zij samen gewoonlijk om lachten. En dat was haar bedoeling niet.
Zijn vertrouwen op den neus van den bankdirecteur was juist even vast als zijn overtuiging, dat Carsten Lövdahl solide was, en dat evenwicht hield hem in de pijnlijkste onrust. Hij sprak ook met niemand over de verdenking, die Christensen in zijn ziel gezaaid had.
En toen hij ten slotte 3000 kronen zuivere winst voor zich op zijn lessenaar liggen zag, toen voelde Carsten Lövdahl een geheel nieuw en eigenaardig welbehagen. Als volwassen man was hij altijd rijk geweest door 't groote vermogen van zijn vrouw; maar van zijn jeugd af zat hem de openlijke verachting voor "kooplui" en 't heimelijke respect van ambtenaarsfamilies voor geld in het bloed.
"De zaak ons huis Carsten Lövdahl heeft zijn betalingen gestaakt!" Mevrouw Clara gaf een gil die Marcussen de deur uitjoeg. Dat was het eenigste, wat hij niet verdragen kon: vrouwen, die gilden. De dienstmeisjes kwamen toeloopen; Mevrouw lag op de sofa in een toeval of wat het nu was, en was geheel buiten zich zelf. De professor wilde niet boven komen; hij gaf bevel een boodschap naar Dr.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek