Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
En langzamerhand werd het gewoonte onder de menschen om hun spaarpenningen naar Carsten Lövdahl te brengen; de hoogere rente, die hij gaf maakte, dat de sierlijke "rekening-couranten" van Marcussen verre boven 't spaarbankboekje te verkiezen waren.
Ik moet hem toch eens zien als Ephor!" De onderdirecteur vloog als een pijl uit den boog door de portière en kwam met den professor terug, die kaarten in de hand had. "Wat is er voor een grap, Wenche?" vroeg hij vroolijk. "Een kostelijke grap! Ze zeggen dat je een Ephor bent Carsten!" "Ja zeker ben ik een Ephor..."
Maar iets veel veel ergers rees in vage omtrekken voor hem op: als de fabriek failliet ging zou zijn naam half bedorven zijn, zijn crediet zou een stoot krijgen, de allergrootste moeilijkheden konden daaruit voortvloeien. Carsten Lövdahl voelde dat zijn knieën knikten; d
Belachelijk te worden was voor Carsten Lövdahl het toppunt van menschelijke jammerlijkheid, en daarom had hij zich zelf eens voor al beloofd nooit met een dolk aan te komen.
En de koortsachtige kracht, door dien eenen man ontwikkeld, werkte aanstekelijk in wijden kring; en een lust tot speculeeren, een periode, als van het meest woeste spelen op de beurs, wierp een korten tijd zijn valschen glans over dien stillen uithoek van de wereld, waar Carsten Lövdahl aan den gang was.
Maar hij had Abraham vergeten, Abraham was er immers nog, haar zoon; en bij die gedachte werd zijn bitterheid iets verzacht. Hem zou hij toch tot bewondering kunnen dwingen; hij zou de liefde die zijn vader hem aanbood, met dank en wederliefde aannemen, hij zou hem liefhebben, zooals Carsten Lövdahl bemind wilde worden.
"Maar zeg je niet telkens zelf, Carsten! wel honderdmaal in een jaar: 'Ja, had dat mensch in zijn jeugd op zijn oogen gepast, dan zou hij nu niet als een half blinde stakker rondloopen. Maar hoe zullen ze leeren op hun oogen te passen, als ze daar niet anders van leeren dan: 'indien uw oog u ergert, ruk het uit, of voor hun lichaam zorgen, waar ze van leeren, dat het een ellendig en onwaardig omhulsel voor de onsterfelijke ziel is."
De professor is allervriendelijkst voor me geweest; maar......" "Nu dan! maar......" "Aandeelen wil hij niet nemen." "Zoo? Dat is toch vreemd. Ik hoor anders altijd, dat Carsten zoo knap en voorzichtig in geldzaken is. Hoor u eens. Zeg me eens oprecht zoo onder vier oogen gelooft u zelf in uw onderneming?" "Wil Mevrouw het prospectus zien?" vroeg Mordtmann en greep in zijn zak.
"Ja zeker, natuurlijk," antwoordde de professor, die al weer bij zijn lessenaar stond, waar Marcussen wachtte. Nu was de laatste, woeste strijd begonnen voor Carsten Lövdahl. Hij nam geld op naar alle kanten.
De professor had ten allen tijde toegang; en hij werd ontelbare malen de wenteltrap opgeroepen voor een consult of soms ook alleen, omdat Grootvader zien moest hoe lief hij was kleine Carsten in 't bad.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek