Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 augustus 2024
"Wat is 'r gebeurd?" , bulderde meneer, hartstochtelijk binnen-vliegend. Mevrouw te op, streek op de drooglatten, hijgend op flauw-vallen toe. Koorts-haastig vertelde Kobus van 't brandje, van den burgemeester, den geneesheer-spuitmeester, de binnenwaarts gegrendelde deur. En zelfs Amélie werd nu ernstig.
Jack volgde hem tot op het halfdek: "En nu naar boven, meneer." "Waarom moet ik naar boven, meneer?" vroeg Jack. "Voor straf, meneer," luidde het antwoord. "Wat heb ik dan gedaan?" "Geen praatjes meer vooruit, naar boven!" "Met uw verlof, meneer," hernam Jack, "ik zou de zaak eerst nog wel willen beredeneeren." "Wat redeneeren!" bulderde meneer Smallsole. "Naar boven voor den donder!"
Het hoofdje was voorovergebogen, de kleine handjes peuterden aan een scheur in een paars jakje van een heel klein kind. In het vertrekje, was verder niets dan nog een stoel, maar het zag er zindelijk uit. De wind bulderde door den wijden schoorsteen en deed de wanden kraken. Angstig keek het meisje op, achter zich naar de bedstee, waarvan de gordijnen gesloten waren.
"De stakker zal er danig van gelust hebben in mijn afwezigheid, licht dat ik hem tenminste voor ditmaal verlos." Jack wikkelde zich in zijn mantel, gluurde door het raampje van de voorlongroom naar binnen, en zag dat het juist zoo was als hij gedacht had. Met een verbolgen stem bulderde hij: "Meneer Vigors, je zoudt me verplichten met Gossett te laten gaan."
"De vijanden der Kerels zijn degenen die ons arm vaderland het brandmerk van den sluipmoord op het voorhoofd willen drukken!" "Maar, vermetele", bulderde Ingelram, "weet gij niet waartoe uw eed ons recht geeft? Gij zijt in onze macht. Zoo het ons lustte in uw bloed het geheim te versmachten dat wij u hebben toevertrouwd?"
"Gij zult geene keus hebben, Rebekka; éénmaal hebt gij mij teleurgesteld; maar geen sterveling heeft zulks ooit ten tweedenmaal gedaan." Dit zeggende, greep hij de verschrikte maagd, die het kasteel met haar gegil vervulde, en droeg haar uit de kamer, in weerwil van haar angst, en zonder te letten op de bedreigingen, en de uitdaging, die Ivanhoe hem achterna bulderde.
"Pa!", riep Amélie, nog nalachend, "Chris en Kobus kijken uit 't dakraam!" In 'n oogwenk kwamen meneer en mevrouw aangevlogen. "Wat doen jullie hièr!", bulderde meneer voor het dakraam zwevend. "Chris, dat's toch werkelijk onnet," sprak mevrouw bedaard-aanpeddelend. "Na bed en je mond houen!", schreeuwde meneer.
"Ik wed met u, dat als hij ons aanbod aanneemt, gij nooit meer iets van hem zult hooren," zei ik nu. "Aangenomen; wij raapten hem van de straat op en hij zal niet zoo ondankbaar zijn, ons terstond in den steek te laten," antwoordde mijn concurrent. Dat waren zijn laatste woorden." "Die onbeschaamde vlegel," bulderde ik nu. "Ik heb hem nooit in mijn leven gezien. Waarom zou ik hem ontzien?
Na het eten, terwijl moeder in de keuken de borden waschte en grootmoeder zat te breien aan een paar kniekousen met roode randen, die Bart zoo graag wou hebben, stoeide vader met zijn jongens, zooals hij Bart en Elsje noemde en klonk hun gelach en gejoel boven den wind uit, die toch luid om het huisje gierde en door den schoorsteen bulderde.
En vooral den voorafgaanden avond. Het was kerk-avond geweest, gelijk op elken Donderdag. Slechts enkelen hadden zich door het noodweer naar het bedehuis gewaagd. Ik liet dan ook de voorbereide preek achterwege. Terwijl het woeste weer loeide en bulderde om de kerkmuren heen, las ik den weinigen aanwezigen het evangelie-verhaal van den storm op zee voor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek