Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 mei 2025
Frédérique nam den brief aan. Het is voor Otto, mama... leg hem maar op de schaal, Willem... of... geef eens hier. Zij nam den brief terug. Ik geloof, dat het de hand van Eline is... zoo een dikke brief... hoe curieus! Van Eline? vroeg mevrouw. Ik geloof zoo. Zij gaf den brief terug aan Willem, die hem op een Japansche schotel op het buffet legde en wegging.
't Licht door de wit-steenen lampekap omlaag gestuurd, viel op de onderhelft van haar bakvischachtig meisjesgezicht, liet de oogen in schaduw, maar gleed afstroomend langs den sluiken rok van haar daagsch japonnetje. Doch de moeder schreeuwde haar toe de lamp op het buffet te zetten. Por Dios, ze kon daar toch niet eeuwig als een kerkkandelaar blijven staan; er moest nog zooveel gedaan worden.
Ha! wanneer hij haar met dien eed vermoorden wil op dezen dag! Helmonds oog wordt schier terzelfder tijd door de morgenwijnen getrokken, die reeds ginder op 't buffet gereedstaan. Nee 't is niet goed; maar toch, één glas port zal geen kwaad doen; hij heeft iets noodig, een kleinen prikkel.
Maar de stilte duurde, verzwolg den tijd.... En tusschen de plooien der overgordijnen kwam grijzig 't onzekere morgenlicht. De kamer geraakte in schimmige schemering.... De sleutel van de voordeur lag beneden in 't mandje, dat op het buffet stond. Om kwart over vijven zette ze 'n hoed op, deed haar manteltje om.
Met deze vermaningen duwde hij de krassende deur met zijn schouder open en ging, gevolgd door zijn gezellin, de herberg binnen. Er stond niemand bij het buffet als een jonge Jood, die, met zijn ellebogen op de toonbank, een vuile courant stond te lezen. Hij keek Noah strak aan en Noah keek hem strak aan.
In Den Arend, waar ik de blauwe beafsteak en de donkere vetballen had gekregen, stond een lamp achter 't buffet, in de sombere diepten der gelagkamer, als een waskaars bij een lijkbaar. Ga binnen, zei mijnheer Cathoen, met een sleutel de deur van 't grijze huisje openend. Wijs mij de weg, antwoordde ik, hem en Fietriene voor latend.
Toen ik een sigaar aanstak, om het leed over het treurig onthaal wat te verzachten, trad er een der oude mannen binnen. Hij zag er nog ouder uit dan alle ouden, die ik reeds had gezien. Hij ging dicht bij het buffet zitten, liet zich een groot glas jenever geven en ging tegenover den rustigen baas een dutje doen, afgebroken door een paar zachte woorden.
Eene ronde tafel voor den divan prijkte met koffie; een buffet op den achtergrond verried, dat Anna voor brood, wijn en eene koude kip gezorgd had. »Mag ik de honneurs waarnemen, Arnold?" vroeg Suze, toen beiden zich aan de tafel van het gezellig vertrek hadden neergezet. Van Reelant drukte haar met stralende oogen de hand.
Blijkbaar had hij juist zitten opsnijden toen Johan binnenkwam; voor Sivory, die dik lachmensch als hij was, zoo gemakkelijk mogelijk zat, half neêrgelegd op de bank daar, tegen den muur aan, den arm op zijn buffet.
Wij stappen er door over de mollige tapijten van heldere kleuren, die op den grond zijn uitgespreid, en nemen plaats met het gezicht naar de schuimende wateren van de cascade. Enkele notabelen, die achtergebleven waren, om de laatkomers te ontvangen, nemen vriendelijk de honneurs van het buffet waar, dat op lage tafels is aangerecht, en nog goed is voorzien van bonbons en inlandsch gebak.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek