Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Op het eerste gezicht scheen het een grap de mannen uit de bokswereld stonden bekend als grappenmakers en hij trachtte in het briefje vóór hem de mooie hand van Carbett of de forsche vriendschappelijke poot van Fitzsimmons te ontdekken. Maar als het briefje echt was, wist hij de zaak waard om er zijn aandacht aan te schenken.
»Vergun mij dan," vroeg ik onder het teruggeven van het briefje, »onder de hoede van den sergeant van de mariniers naar den wal te gaan." »Daardoor," zeide hij, »zou ik evenzeer buiten mijn boekje gaan, als door u alleen vergunning te geven. Gij gaat niet naar den wal, mijnheer!" Deze laatste woorden sprak hij zeer kortaf, en het dek verlatende, liet hij mij aan mijne eigene overdenkingen over.
"Zie je" heeft ze vervolgd: "toen vielen er twee vertinde spijkertjes uit.... kijk, 'k heb ze nóg in dat kommetje liggen; maar ook och, ik had er eerst geen erg in fladderde het noodlottige briefje naar beneden, en of ik ook dacht dat 't beter geweest ware indien je 't in specie had gezonden, omdat het zus of zoo er in was gebleven en misschien met wasschen verloren gegaan, ik was toch boven de huizen van blijdschap, en nu...."
't Was juist op het oogenblik, dat de zusters Eponine en Azelma weer op vrije voeten werden gesteld, daar bij 't onderzoek der zaak van haar vader geen directe bewijzen tegen haar waren aan 't licht gekomen. Toen Eponine de Madelonnettes verliet, gaf haar Magnon, die haar aan de deur wachtte, het briefje van Brujon aan Babet, haar bevelende de zaak "op te nemen."
Maar 't is voor 't overige een miserabele stad. Geen amusementen; de menschen zien elkander niet. Eens in 't jaar een bal, om hun fatsoen te houden. Criant vervelend. Dérangeer u niet. A ce soir!" "Het spijt mij dat het zoo treft," zei Henriette toen ik weder binnenkwam, "maar gij ziet, ik kan nu volstrekt niet gaan." "Je moet een briefje schrijven!" zei haar papa.
"Dag, Amy," en met deze woorden, gesproken op den toon dien zij graag hoorde, verliet Laurie haar, na een handdruk, bijna pijnlijk van hartelijkheid. Den volgenden morgen ontving ze, in plaats van het gewone bezoek, een briefje, dat haar bij den aanvang deed glimlachen, maar bij het einde zuchten: Mijn lieve Mentor!
Het scheen, alsof dat briefje de vroegere bovennatuurlijke waarde niet meer bezat, en dat dit veroorzaakt werd door de besmetting, die het door de aanraking van de hand des woekeraars ondergaan had. Sandgoïst had dus eene zeer slechte speculatie ondernomen, en het liet zich aanzien, dat het beroemde nummer 9672 voor zijne rekening zoude blijven.
Namens den majoor, die sinds het kleine toeval op de partij amusante partij niet heel wél was en thuis bleef, en, o wonder maar natuurlijk bij vergissing inplaats van amice Helmond, amice nee pardon, dokter Biermans liet halen, de majoor had hem vriendelijk verzocht dit briefje aan dokter Helmond ter hand te stellen, zeker een explicatie bevattende omtrent de vergissing of verwarring met het roepen van één der amices doctoren.
Hij toont zich daarbij niet gierig. Ik weet toevallig, dat hij zevenhonderd pond aan een lakei betaalde voor een briefje, dat slechts twee regels bevatte en dat den ondergang van een adellijke familie ten gevolge had. Al hetgeen op dat gebied aan de markt is, gaat naar Milverton en er zijn honderden in deze groote stad, die verbleeken bij het hooren van zijn naam.
"Is er geen brief voor mij gekomen, nadat wij uitgingen?" zei ze tot den bediende, die de pakjes binnenbracht. Deze antwoordde ontkennend. "Weet je het zeker!" vroeg zij. "Heeft geen knecht of geen kruier een briefje gebracht?" De knecht antwoordde dat dit niet het geval was. "Hoe allervreemdst," zei ze zachtjes op teleurgestelden toon, terwijl zij naar het venster ging.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek