Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Daarbij, in deze kleêren zie ik er zoo schooijerig uit, dat niemand me nemen zal; en een' hoed en een vest te koopen crediet heb ik niet, vrienden die leenen nog minder, neen met mij is het afgedaan. Ik kan bakker noch slager betalen ... "Als het dáár slechts aan hapert," hernam Kaatje, "dan weet ik raad, geld zult ge hebben," en zij riep Bram, die op de achterkamer zijn zusje schrijven leerde.
»Nu, Mosje! dat's een meesterstuk van je, maar ik wachtte zoo iets," zei Bram met voldoening. »Ziezoo, dat's in order, nu teeken ik ze ook, en dan moet de Burgemeester er aan; 't is nog geen elf, het komt precies uit," en in 't voorbijgaan fluisterde hij Frits in: »Stop hem nu een paar drieguldens in de hand!"
"Nog ens!" riep een andere stem. "'En Gulden!" zei Peter. "En 'en kwartje!" zei Bram. "Nog ens!" klonk het binnen. "En ik!" riep Peter. "Een en drie kwart!" zei de afslager: "Niemand meer as één en drie kwart? niemand? één moal, ander moal" tak! klonk de houten hamer op de tafel, en de ijzeren wieg was door Peter Janssen gekocht.
De goede Bram was er verlegen mee; hij wist niet wat hij zeggen zou om die bittere droefheid te troosten. »Gelukkig dat het leven kort is!" riep Frits opspringende en de tranen afwisschende, die hij nu toch lucht had gegund; »gelukkig dat we weten waar we heengaan, waar we balsem vinden voor zulke smarten."
Die behoefde niet dag in, dag uit, het heele jaar door aan den lessenaar te zitten; die werd niet half uit goelijkheid, half uit spotlust »Mosje" genoemd; die was: »Meneer de schilder, hm! ja toch, meneer Millioen! als hij, Dumos, nu maar durfde, dan zou hij...." Maar neen! hij durfde niet, er viel wat te verdienen en Bram was toch eigenlijk zijn chef, en al hield die van een grapje, hij kon kwaad worden ook; neen, hij durfde niet en hij ging zwijgend heen!
Dat het huwelijk tusschen Frits Rosemeijer en Claudine Verburg gesloten werd, kunnen wij echter verzekeren en wie ons niet op het woord gelooft, kan er de registers van den burgerlijken stand te E. op nalezen; want aan niemand dan aan Bram Duinstee in zijne kwaliteit van secretaris der stad E. gunde Frits Rosemeijer de eer, zijne verbintenis met Claudine Verburg te sluiten.
»Luister, Mosje!" zei Bram, half gemeenzaam, half gebiedend, »hier zijn een paar stukken, maak jij die nu eens heel gauw voor me in orde! Op zegel, hoor! en netjes zooals we dat van je gewoon zijn." »Wat noemt u heel gauw, mijnheer Duinstee!" vroeg Mosje met een tintje van nurksheid. »Mijnheer Rosemeijer hier, wou er op wachten, je zoudt er hem en mij een heel groot pleizier mee doen, weet je!"
»Wel, wel! dat's eene teleurstelling voor den bruigom op het tipje," zei Bram zelf wat in zijn wiek geschoten, »dat aanteekenen zal dan wel voor lang uitgesteld zijn?" »Als het maar niet afgesteld is voor goed?" zuchtte de goede, oude man, nu zijne smart niet langer beheerschend, »want ze komt er niet door, ze komt er niet door, dat geloof ik vast!"
»Nou! dat's al casueel, als je een paar uren vroeger gekomen waart, had hij het zelf kunnen meenemen!" Bram Duinstee had geen logens verteld.
Nadat hij eenige minuten alleen was gebleven, trad er een heer binnen, die van den concierge reeds vernomen had wie er wachtte. »Wel, hé, Frits! gij hier?" riep eene bekende stem, terwijl hem de beide handen gul en haastig werden toegestoken. »Bram Duinstee! dat tref ik, ben jij hier klerk?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek