Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Bram stak de ontronselde goederen bij zich, maakte daarna rechtsomkeert, en liet het aan den hansworst over om het opgewonden publiek met zijne aardigheden te blinddoeken, ten einde alzoo des te beter zijne kansen te kunnen waarnemen. "Leve de rust! leve de vreugd! Leve de rust die 't hart verheugt! Weg met den nijd, weg met den strijd! Leve de vree en de vroolijkheid!"
Bram had nog heel lang kunnen doorpraten, zonder dat Frits hem zou gestoord hebben, die roerloos neerzat om met den heldenmoed van een zedelijken Winkelried al de spietsen van de smart samen te vatten en zich in de borst te laten drukken.
Voor hem uit klompten de daken diep-zwart, bizar en geweldig, vreemd-gestolten pantser over het leven daaronder, grauw-ijzren domper over rood-kleine kamers. Een eenzaam dakraampje in de zwarte allee van vele giganteske dingen had hetzelfd rottend rood der ramen van straks. Bram, 't kwakkelend kind van Suikerpeer was gestorven. Op 'n morgen lei 't dood in de bedstee naast vader, moeder en Bekkie.
Frits zuchtte tot eenig antwoord en wendde het hoofd af. »Een slechte tijd voor de kunst, hè? als voor alles, niet waar?" zei Bram op meewarigen toon, »maar jongelief, ik dacht dat jij zoo'n matador waart, en dat het je niet hinderen zou al bleef je eens een jaartje met je schilderijen zitten." »Och! was d
Had hij kunnen weten wat er in dien benijde, bevoorrechte omging, terwijl hij daar moest zitten wachten, licht had hij zich zelf de gelukkigste geprezen! Toen hij weg was, scheen Bram voor 't oogenblik niets meer te doen te hebben.
»Wel zeker!" riep deze, verheugd dat er kans scheen op de vervulling van zijn wensch. »Ik zal mijn best doen! dat is alles wat ik zeggen kan," beloofde Mosje met een zweem van vriendelijkheid, nadat hij de papieren had ingezien, hem door Bram ter hand gesteld, en reeds maakte hij eene achterwaartsche beweging om heen te gaan.
»Ik geloof dat ik noodig zal hebben mijne geboorte-akte, een bewijs dat ik aan de militie voldaan heb, en...." begon Frits, nadat hij den hem aangeboden stoel had ingenomen, terwijl Bram zich op het hooge met leer bekleede kantoorstoeltje plaatste. »Zeg maar waar je ze voor noodig hebt, dan zal ik wel zorgen dat je alle stukken krijgt die er wezen moeten."
"Doorne!" borst Kaatje uit, terwijl zij hem de hand zag opheffen, om zijn kind te slaan, "Doorne! ge zijt u zelven niet, straf Mietje, die ze gebroken heeft, maar doe het morgen, niet nu! De laatste woorden voegde ze er bij, dewijl Doorne opwaggelde, om naar de achterkamer te gaan. "Er is nog een Goudsche pijp in den bak," zei Bram, instinktmatig naar een' afleider toekende.
"O God!" zuchtte zij, terwijl hij bulderde: "En wie heeft dat gedaan?" Bram zweeg. "Spreek op jongen!" Bram bleef zwijgen. "Als je niet antwoord, dan houd ik het er voor, dat jij de deugniet bent. "Houd het er voor, pa!" Het was zóó ver gekomen in het huiselijk verkeer, dat het kind den vader trotseerde, schoon de knaap het uit een edel beginsel deed, dat vergoêlijkt het niet.
Betsy zag Suze met een bedroefden blik aan, en ging voort: »Oom Muller schreef verder, dat hij hartelijk deelnam in ons ongeluk, dat hij als toeziende voogd voor Bram en Karel zal zorgen, maar, dat hij voor mama en mij niet meer dan vijfhonderd gulden in 't jaar kan afstaan. Hij bekent, dat het heel weinig is, maar hij verwijst naar...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek