Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Binnensmonds mompelt de pandjesbaas: "Hij ruïneert mijn boel, alles gaat stuk; nu moet hij er bepaald af; ik kan die kamer wel zesmaal, en beter verhuren." "Laat dan toch iemand om een dokter of een meester gaan," roept een der mannen, die hem vasthouden. "Gauw dan toch: de kerel is razend, ik kan hem niet houden. Gauw dan! ..."
"Geen taal of teeken, meneer." "En heeft die Makko niets nagelaten, geen papieren?" "Neen, meneer de avekaat. 't Was bij hem, 't spijt me dat ik het zeggen moet, een nakende boel; hij had in den laatsten tijd, zonder dat iemand het wist, alles zijn huis uitgebracht. O die ongelukkige drank!
"Hilli-ho!" riep de oude Fezziwig, van zijn hooge kruk afwippend met merkwaardige vlugheid. "Vooruit met den boel, en hoopen ruimte moeten we hier hebben, hoor! Hilli-ho! Vooruit Ebenezer! Den boel aan kant zetten!" Er was niets dat ze niet hadden willen of kunnen opruimen, als de oude Fezziwig stond toe te kijken. Binnen een minuut was alles klaar.
"Minder dan gij," zeide Adeelen, "die op den dag zelven, dat gij mij trouw belooft, met een jongen lichtmis door het bosch gaat zwerven en mij door uw ontrouw het hart doorboort en erger wonden slaat dan uw boel ontvangen heeft. Ha! dubbelen dank ben ik dien Reinout verschuldigd, die mij zoowel van pas gewroken heeft."
Je zoudt dadelijk genezen worden." "Mij dunkt, dat bij die snelheid alles uit zijne voegen gerukt wordt," jammerde Frycollin. "Dat is best mogelijk, mijn goede Fry. Maar weet je wat nogal geruststellend is?" "Wat dan, master Tapage?" "Dat is, dat wij zoo snel vliegen, dat, al ging de boel uit elkaar, wij toch niet vallen kunnen." "Meent gij?" "Op mijn woord van Gasconjer!"
"Ja," hernam Alfred: "sommigen zeggen dat de oude den boel heeft laten verloopen. Luiheid; luiheid of onwil." "Als je beneden komt, zeg dan aan Piet dat hij er heengaat en den oude verzoekt om bij mij te komen. Ei! Alfred, wacht nog even!" "Papa?"
Dat is goed voor wissewasjes, vooral onder jongens, die den boel verklappen zoodra ze nijdig worden; maar bij zoo'n groot ding als dit behoort schrift en bloed!" Tom juichte dit denkbeeld van ganscher harte toe. Er was iets geheimzinnigs en ijzingswekkends in: het nachtelijk uur, de duisternis, de omgeving, alles was er mede in overeenstemming.
Als ze den boel in het honderd wilden laten loopen, moesten ze het zelf maar weten. Goeienavond dan, heeren, zei hij opstaande, alleen terug-gegroet door Max, die hem beleefd tot de deur uitgeleide deed. Ziezoo! riep Max. Nou zijn we onder ons en vrij. Gauw opgeruimd, en dan d'r van door. Hij greep bij handenvol de papieren van de tafel, en wierp ze ongeordend in een la van zijn bureau.
Grootmoedig vergaf-i den pater dat er geen enkele gekluisterde jonkvrouw in z'n woning was, en ook daaronder niet. Maar toch: Wel, juffrouw, de woning is eigenlyk niet heel groot, vind ik. Heeft u hier ruimte genoeg? Wel wis en zeker! Als-i grooter was, kon ik den boel niet knap houden in m'n eentje. Je moet denken dat ik de kamers van pastoor hiernaast ook voor m'n rekening heb.
"Het is onwaarschijnlijk, dat hij onder een last van minstens twintig ton aarde nog in leven zoude zijn," antwoordde hij. "Daarenboven tien menschen zouden zeker twee of drie dagen moeten arbeiden om den boel op te ruimen." "Dat kan me niet schelen," was de meening van den jongen ingenieur, vastbesloten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek