Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
"Dat men hoog noodig heeft, wil men zijn leven lang geen gebrek lijden, en zijne dagen in kommer en ellende slijten, in een slot zonder heerlijkheid en inkomsten," viel de oude barones hem toornig in de rede en schoof heftig haar stoel achteruit. "Dat stem ik toe, grootmama; ik zou ook zoo boud niet gesproken hebben, zoo er niet nog eene erfgename ware; maar dewijl Blanka "
Blanka zweeg; zij wierp een onderzoekenden, verbaasden blik op het eenvoudig gekleede meisje wie was zij toch? "Nu, besluit gij dan cousine!" zei Army. "Ja, besluit gij," voegde de grootmoeder er bij, terwijl zij hatelijk lachte. "Het is niet alle dagen Pinkster; op werkdagen hebben die paarden geen tijd, omdat zij dan de wagens met lompen moeten aanhalen."
Hij naderde Nelly, die in een grooten leunstoel gehurkt, de handen voor de oogen hield; "kleine," sprak hij zacht, "hebt gij geen vriendelijk woord voor mij?" "Och, Army," snikte zij, "ik ik schrikte zoo, toen ik u samen zag, en het bedroeft mij zoo, dat " "Maar, Nelly, het is toch voor ons allen zeer gelukkig, dat het zoo ver gekomen is, en ik heb Blanka zoo lief "
"Dat weet ik; maar wie is haar vader? Zij sprak van haar rijtuig?" "Haar vader is de rijkste man in den omtrek, Blanka; bezitter eener papierfabriek vandaar grootmama's spot over de lompen eigenaar van verschillende bosschen waarin wij wandelen kunnen, dewijl zij aan ons park grenzen." "En waarom mag tante het meisje niet lijden?" "Ja, Blanka, wanneer vraagt grootmama naar een waarom?
"Alweder die Blanka! kent gij haar misschien? Weet gij of zij nog leeft, dat ziekelijke schepsel? 't Is akelig, zulke kinderwijsheid te hooren uitkramen, die sterk naar de cathechisatie-kamer riekt. Ik verlang dringend, Army, dat gij naar Stontheim gaat; ik duld geen tegenspraak; heden nog vertrekt de brief, die uwe komst meldt."
Daar moet een heerlijk uitzicht zijn!" "Het spijt mij zeer, Blanka; ik had hetzelfde idee; maar grootmama schijnt een bijzondere reden " "Zoo, spookt het er misschien?" viel zij hem in de rede. Army lachte. "Dat niet, cousine; ik weet er ten minste niets van; of het moest de jonker van Streitwitz zijn, die zich eenmaal om uw bekoorlijk evenbeeld heeft doodgeschoten, zooals de overlevering luidt."
Kom hier ga vooruit en zeg aan grootmama, dat het geluk werkelijk bij ons is teruggekeerd; dat Blanka de mijne is geworden!" En een nieuwe lichtstraal flikkerde door de boomen, en bescheen een meisjesgestalte, die door de laan huiswaarts ijlde.
"Is het reeds zóó laat?" vroeg hare tante, een onderzoekenden blik op de bekoorlijke gestalte werpende, en toen op hem wijzende, zeide zij: "Lieve Blanka, uw neef Armand van Derenberg, die gedurende de feestdagen onze gast zijn zal!"
Op dit oogenblik kwam Nelly weder binnen. "Het is al vijf uur, mama, en even na zessen kunnen wij hen verwachten; de tafel is beneden reeds gedekt, en Hendrik zal zoo dadelijk hier vuur aanleggen en de vensters sluiten ik ben zoo nieuwsgierig," ging zij voort, "wat zij al te vertellen zullen hebben, hoe Blanka de rouw staat en hoe het testament is uitgevallen."
"Om 's hemels wil!" riep de jonge dame uit, "nu wordt hij waarlijk sentimenteel! Mij komt de kleinste villa aan den meest bezochten wandelweg onzer residentie duizendmaal aanlokkelijker voor, dan dit vervelend, verlaten " "Stil, kinderen!" viel de overste sussend in, "laat ieder zijn gevoelen voor zich houden! Gij, Blanka, hangt even goed van tante Stontheim af, als Army!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek