Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Nelly is er bovenmate over verheugd; het is eene nicht, Blanka van Derenberg; en Army komt ook over met verlof en zij hoopt, dat ik haar dan dikwijls zal komen bezoeken. "Zoo?" vroeg de oude vrouw. "Ja, Nelly schrijft, zij zou zelve gekomen zijn om het mij te vertellen, maar zij had vandaag geen tijd, dewijl zij helpen moest de kamers in orde te brengen."
Ondertusschen was Blanka afgestegen en had Liesje hare vriendin weder naar de sofa gebracht; spoedig daarop verkondigde een luid gesprek, dat het gezelschap de kamer daarnaast binnentrad.
"Het was zeer verstandig van Army, dat hij het mij niet vroeg; ik had het hem reeds eenmaal geweigerd en kan het ook u niet toestaan." "Waarom niet?" vroeg Blanka verwonderd. "Gij zult mij wel toestaan, dat ik de reden voor mij zelve houd." "Vraag niet verder, Blanka," liet zich de overste hooren; "oude kasteelen hebben hunne geheimen, en daaronder zijn er, die men liefst laat rusten."
Hij rijdt op dit oogenblik zeker in den ouden, gelen postwagen en zit tegenover zijne Blanka, in de aangenaamste stemming die hij wenschen kan; de overste vertelt anekdoten, en zij verheugen zich allen in het vooruitzicht van een warm avondmaal, en van uw vriendelijk gezicht, mijn moedertje." De barones schrikte opeens. "Wat scheelt u, mama?" vroeg Nelly angstig.
Tante is te verstandig, zij zal dit niet van mij vergen; neen, zeker niet," voegde zij er bevestigend bij. "Zeker, Blanka, wij zullen reizen; maar onze vaste woonplaats heeft tante te bepalen." "En wanneer zij Derenberg kiest, dan dan ga ik niet mede; ik verzeker u, ik ga niet mee; het is hier veel te stil; ik zou sterven in deze eenzaamheid."
"Een rijtuig hebben wij niet ter onzer beschikking," merkte de jonge barones aan. De oude dame lachte spottend: "Die opmerking is vrij overbodig, Cornelie." "Houdt gij van wandelen, cousine Blanka?" vroeg Army, die tegenover zijne moeder plaats nam. "Neen," verklaarde zij, zonder de oogen op te slaan. De jonge officier beet zich op de lippen.
"Gij vergeet, grootmama, dat wij te zamen zijn opgegroeid, en dat ik in den laatsten tijd dikwijls gelegenheid heb gehad, haar gade te slaan zij heeft van de herfst mama weken lang verpleegd " "Zijt gij misschien op de pleegzuster verliefd? Trouwens, de Duitschers vinden eene vrouw het bekoorlijkst in de zieken- of kinderkamer. Hoe het ook zij, het meisje was voor u een sterk contrast met Blanka."
Nietwaar, Blanka? dat is ook niet aangenaam. Wanneer twee menschen elkander zoo liefhebben als wij, dan is het verlangen naar eene opheldering, naar een goed begrijpen van elkaar zoo natuurlijk." Hij was haar bij deze woorden genaderd en wilde haar tot zich trekken, maar zij ontweek hem met een ongeduldige beweging en vertrok haar mond een oogenblik tot een spotachtigen lach.
Blanka had voor ieder een vriendelijk lachje, en de oude barones zag het jonge paar, dat tegenover haar zat, met teedere blikken aan.
"Mijn beste jongen," zeide de moeder teeder, en omhelsde hem. "Army, lieve Army," vleide Nelly, "maar zeg, waar is Blanka?" Hij stond bij den haard, nog met mantel en muts, en het flauwe schijnsel van het uitgaande vuur was niet voldoende om zijne gelaatstrekken te onderscheiden. "Army," vroeg nu ook zijne moeder, "waar is uwe bruid?" "Ik heb geene bruid meer." Zijne stem stokte van smart.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek