Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
Een zacht gemompel doet zich wederom hooren, en eindelijk de stem van moeder Trijntje: "Bidt ie van oavend niet?" waarop wij het: Dat hêw ummers al gedoan," vernemen, 't welk met een: "Neen Jan," beantwoord wordt, na welk gesprek zich een geritsel van dekens laat hooren, alsof twee lichamen zich overeind zetten, en daarna een onverstaanbaar geprevel, dat slechts.... door Eén gehoord werd, door
Donno Gianni gaf aan peet Pietro een kaars en zeide: Let wel op, wat ik doe en onthoud goed, hoe ik spreek en pas op, als gij er op gesteld zijt, niet alles te bederven, dat gij, bij wat gij ook hoort of ziet, geen enkel woord spreekt. En bidt God, dat de staart er goed wordt aangehecht. Peet Pietro nam de kaars aan en zeide, dat hij alles zou doen.
Twaalf uren lang, van vier uren 's avonds tot vier uren 's morgens, ligt de zuster, die de verzoening verricht, op den steenen vloer voor het Heilig Sacrament, met saamgevouwen handen en de koord om den hals. Wanneer zij de vermoeidheid niet langer kan uitstaan, werpt zij zich op den buik, met het gezicht ter aarde en met uitgebreide armen. In deze houding bidt zij voor alle schuldigen der wereld.
Met Jan en Geertrui knielt hij neder, en de stervende vouwt de handen samen, doch na het gebed klaagt de kranke: »Ik kan niet bidden, niet gelooven, niets! Ik voel me zoo moede en bezwaard!" »Al kunt ge niet bidden," troost haar man, »uwe trouwe Hoogepriester bidt toch voor u." Zij knikt met het hoofd, en er volgt een pauze. »Wat klopt daar aan het raam?" vraagt zij.
Maar geen van het viertal, die het zag. »Piet, tjiet piet, tjiet,« bad het diertje. Maar de kinderen verstonden de vogeltaal niet. En toch was die taal zoo gemakkelijk te verstaan; want het was dezelfde, die de moeders van de vier kinderen spraken. »Piet, tjiet piet, tjiet....!« Arm moedertje, je bidt tevergeefs; wat geven deze kinderen om jou liefde!
Men drukt elkaar bijna dood, maar van spanning zwijgen allen. Niemand zegt een woord. Allen staren naar het hoogaltaar. Is daar iemand? Is daar iemand? De kleine lamp boven het beeld werpt slechts een zeer zwakken lichtschijn. Is er iemand? Ja, er is iemand. Er ligt een vrouw voor het altaar geknield. Zij bidt en heeft het hoofd zoo diep gebogen, dat men niet kan zien, wie zij is.
Op dat oogenblik flikkerde er een bliksemstraal. "Jezus Maria en Jozef! Heilige Barbara, bidt voor ons!" mompelde de "gobernadorcillo", die bleek werd en een kruis sloeg. Tasio schoot in een schaterlach. "Jelui zijn de naam van je patronesse waardig!" zeide hij in 't Spaansch, keerde hem zijn rug toe, en richtte zich naar de kerk.
Vervoerd riep Pallieter: "De aarde bidt! Laat alle klokken los!" "Neeë, nee!" zei de koster, die dat hoorde, "er is vandaag niks te doen, morge." Maar Pallieter liep naar beneden, naar de klokken, zette zich op den houten balk, duwde en duwde; en de klok begost te zwieren, de klepel ronkte tegen het brons, nog een klank, en plots was het in vollen gang.
"Bidt voor degenen die u geweld aandoen, zegt het boek," zeide Oom Tom. "Voor hen bidden!" zeide Tante Chloe. "O, dat is al te hard. Ik kan niet voor hen bidden." "Dat is de natuur, Chloe, en de natuur is sterk," antwoordde Tom, "maar de genade des Heeren is sterker.
Zooals de overige dagen, zoo hij niet waakt en bidt en strijdt, hem onverbiddelijk van zijn God aftrekken, zoo leidt deze heerlijke Sabbath, tenzij hij opzettelijk tegenworstele, hem naar zijn God op. Dit is dus de zegen van den Sabbath, dat de pelgrim naar betere gewesten op de overige dagen met zijn geloof tegen den stroom oproeit, maar op den Sabbathdag den stroom meê heeft.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek