Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Deconinck boog zich diep en zeer ootmoedig voor haar; intussen bezag het meisje hem met verbaasdheid, want zij wist niet wie hij was. Terwijl hij in deze houding voor haar stond, hoorde men eensklaps een groot geraas in de gang, alsof twee mensen bezig waren met kijven. "Wacht dan!" riep een van hen. "Dat ik ga vragen of gij moogt binnengaan." "Wat?" riep een andere stem met meer kracht.
Op het gerucht dat Nele maakte, keerde Uilenspiegel zich om in zijn bed, zonder wakker te worden. Nele viel om Soetkin's hals en sprak: Soetkin, ik ben bang, steek eene keers aan. Soetkin deed het en Nele zuchtte voortdurend. Als de keers aangestoken was, bezag Soetkin het meisje, en ze zag dat heur hemd op den schouder gescheurd was.
Was het niet als bragten die golven hem den groet der teeder beminde en als fluisterden zij hem woorden toe van liefde en van trouw? Snel nam hij het medaljon met Iravati's portret van den wand, kuste het en zette zich neder in de galerij. Lang nog bezag hij het beeld en beminnelijker dan ooit schenen hem de trekken der edele en schoone Hindoe-jonkvrouw. Maar zonderling toch ook!
"Ik zweer het bij God en mijn eer," antwoordde Borluut met een doffe toon, die zijn droefheid te kennen gaf. Adolf bezag hem met dankbaarheid, en hernam: "Ik zou de aarde zonder droefheid verlaten, want er is nog een wereld na deze; maar mijn ziel heeft zich der liefde van een aanbiddelijk beeld gewoon gemaakt.
Breydel zelf bezag Deconinck met ondervragend gelaat, doch niemand kreeg het gewenste antwoord. De Deken der wolwevers stond stilzwijgend te midden onder hen, en scheen tot de daders dezer gebeurtenissen niet te behoren. "Wel, mijn vriend Deconinck, wat raadt gij ons?" vroeg Breydel. "Dat men de stad overgeve!" was het koele antwoord.
Bertolf nam den mantelhaak in de hand, bezag hem aandachtig en riep: «Dit voorwerp behoort den rijken Grimbald! Gister avond bood hij het mij met andere kostbare voorwerpen aan, in ruiling voor mijn armen Sleipnir.» De zoons keken elkander aan en na eene poos sprak de oudste: «Dezen nacht vluchtte Grimbald als een gemeene dief door het elzenboschje. Mijn broeder en ik herkenden hem duidelijk.
Hare zes kinderen dan met eene nog voor haar onbekende liefde in hare armen gesloten hebbende, bezag zij nauwer haar oudste zoontje en bevond, dat eene schielijke bleekheid over zijn gelaat rees. Een angstig voorgevoel deed haar beven. "Zijt gij ziek, mijn lief kind?" vroeg zij. "Neen, moeder," was het antwoord, "maar mijne ooren tuiten.
Jozef kwam aan het bed, en, stil de gordijnen een beetje wechschuivende, boog hij zich over de wieg heen en bespiedde Mathildes gezicht. Zij lag nog altijd onbewegelijk in dezelfde houding, met dichte oogen; zij sliep. Hij luisterde óplettend ... Haar ademhaling ging zachtjes en regelmatig. Noch even bleef hij staan en bezag haar, teeder.
De jonge Machteld stond sprakeloos en als verdwaald voor Adolf: haar ogen kon zij niet verzadigen, en zij bezag beurtelings de twee ridders, gelijk iemand die naar het raadselwoord van een onverstaanbare gebeurtenis vraagt.
Nadat Robrecht afscheid van zijn twee broeders genomen had, vatte hij zijn dochter in de arm, en bezag haar met zulke tedere aandacht, dat men zou gezegd hebben dat hij dit langgekende beeld in zijn geheugen wilde prenten. Het meisje zoende hem bij herhaalde malen, en hield hem zorgelijk vast. "Nu, mijn kind," hernam Robrecht, "troost u, ik zal welhaast voor altoos wederkomen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek