Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
De stad van redenaars en barden, die in natuur en arbeid ziel en lichaam gestaald hebben, De stad die dezen liefheeft en verstaat en door dezen wederkeerig wordt geliefd, Waar de nagedachtenis der helden wordt gehuldigd door het gewone woord en de gewone daad en niet door monumenten op de pleinen, Waar geestdrift en beleid ieder zijn tijd en gelegenheid vindt, Waar de mannen en vrouwen lichtelijk denken over geschreven wetten, Waar niemand een slaaf is en niemand een meester van slaven, Waar de bevolking als een man op staat tegen de onbeperkte vermetelheid van lieden die enkel kracht vinden in den volkswil. Waar mannen en vrouwen wild van verontwaardiging opstorten, zooals, op 't gefluit van den dood, de zee zwiepende en rijtende baren opstort, Waar de achtbaarheid van het kleed altijd achterstaat bij de achtbaarheid van het hart, Waar de burger steeds hoofd en ideaal is, en de President, Mayor, gouverneur, en wie meer, betaalde dienaren, Waar den kinderen wordt onderwezen, dat zij de hoogste wetten in de ziel vinden en naar dezen behooren te leven, Waar in handel en wandel een volkomen eerlijkheid wordt toegepast, Waar de bespiegeling van het ongeziene wordt aangemoedigd, Waar vrouwen in optochten door de straten trekken naast de mannen, Waar zij in openbare bijeenkomsten plaats nemen naast de mannen; De stad van de trouwste vrienden, De Stad! De stad van het reine omgaan der seksen, De Stad! De stad van de gezondste vaders, De Stad! De stad van de best-belichaamde moeders, De Stad!, D
Alleen de veilingen der Nederlandsche Handel-Maatschappij veroorzaken iedereen Duitschen Commissionair grooter uitgaven aan papier, drukloon en porto, dan een zeehandelaar weleer in een geheel jaar betaalde, en eischen handen in evenredigheid. Waarom wordt men klerk?
Zoudt gij de goedheid hebben, eens om het fleschje te gaan?" "Welke vraag?" antwoordde vrouw Wildenslag. "Zeker, men gromt en scheldt reeds ten mijnent, omdat ik weg ben; maar om u dienst te bewijzen, zou ik al wel ergere dingen willen uitstaan. Zoo alleen kunt gij niet blijven; ik zal u iemand zenden, die u misschien eene betere hulp zal zijn dan eene betaalde dienstmeid."
In vele streken toch waren de vrouwenkloosters de geliefkoosde nachtverblijven der ridderschap, waar zij dezelfde genoegens vonden als in het bordeel, met dit verschil, dat zij niets kosten men betaalde met zijn potentie. De kloosters waren de plaatsen, waar de meest woeste geslachtelijke orgiën werden gevierd, en ook de meest buitensporige begeerten onbeteugeld konden worden bevredigd.
Koenraad was mijn knecht, een trouwe jongen, die mij op al mijne reizen vergezelde; een brave Vlaming van wien ik veel hield, en die mij met gelijke munt betaalde; hij was zeer bedaard van natuur, nauwgezet van beginselen, ijverig uit gewoonte, verwonderde zich bijna nimmer over eenig toeval in dit leven, was zeer handig, geschikt voor allerlei diensten, en gaf, in spijt van zijn naam, nimmer eenigen raad, zelfs als men er hem om vroeg.
Mijn oom betaalde zonder afdingen. Als iemand, die naar het middelpunt der aarde vertrok, zag hij niet op eenige rijksdaalders. Toen dit punt afgehandeld was, gaf Hans het sein tot het vertrek, en eenige oogenblikken later hadden wij Stapi verlaten. Het vertrek van Stapi. Grondgesteldheid. Moeielijkheid van den tocht. De hellingen van den Sneffels. De "mistoer."
Ploeg, die reeds sedert een half jaar ouderling bij de Afgescheiden Gemeente was, betaalde niet; in overleg met zijn medeleden, om te zien wat er van de zaak worden zou. Jannetje had die geschiedenis minder tot haar stichting dan tot haar onderricht gelezen; en was blij dat "De Reformatie" door de Hervormden niet de moeite waard geacht werd om er inzage van te nemen.
Ik betaalde de dragers uit het andere dorp met tabak en lucifers, nadat ze met den prijs zich tevreden hadden verklaard. Toen ze op het punt waren, weg te gaan, zei de tolk, dat ik de vrouwen nog moest betalen, wat echter in den prijs was begrepen. Ik hield het voor een middeltje, om den blanke nog meer af te persen en weigerde beslist.
"Zij moet mij niet wat wijs willen maken!" riep hij, "of ik gooi haar haar popje als een bom in haar geheime zaakjes. Ik moet meer hebben." De moeder betaalde de vijftien francs. Van jaar tot jaar werd het meisje grooter, maar ook haar ellende.
De Oostindische bonten waren te dien einde de gezochtste, en voor een lapje, waaruit een smal voorschootje kon gemaakt worden, betaalde men tot 60 gulden toe, wanneer het staal keurig en zeldzaam tevens was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek