Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 november 2025
Toen zei Hendrik in-eens: "Ik weet wel, jij doet 't niet.... Maar je zult er ook wel toe komen.... Wacht maar!.... Ik heb 't ook lang uitgehouden.... Maar eindelijk.... Je moet maar 's goed baloorig zijn!...." Bernard keek hem aan. Voor 't eerst sinds hij hem kende zag hij Hendrik aangedaan. Zijn wenkbrauwen waren samengetrokken, hij zag heel bleek en zijn stem had even getrild.
Dus zouden ze nog maar even blijven zitten om te zien of 't ook wat opklaren zou, dan konden ze misschien nog wat omwandelen. Maar 't bleef regenen. Om half drie zaten ze er nog. 't Was Bernard met inspanning gelukt weer een toon van opgewektheid in zijn stem te brengen, en hij praatte nu, kalm rookend!
Bernard dacht ook even aan de kamers van zijn oom in Bussum en voelde nu veel scherper, dan toen hij er was, de onhuiselijkheid, de koude prachtigheid daar. "Waar is moeder?" vroeg Hendrik. "Ze komt dadelijk," zei 't meisje, "ze is zich nog aan 't kleeden, maar 't is haast koffietijd, dus zullen ze allemaal wel gauw verschijnen."
"Niets meneer!.... niets meneer!" herhaalde Bernard met dreigenden wrevel en klimmende drift. "Wat heb je dan te ginnegappen en wat wou je wijzen aan Willemse hier?.... Kom hier!...." Bekker kwam loom aanloopen. "Gauw wat! Kom hier!" riep Bernard. "Wat heb je te lachen, vlegel!" En hij gaf hem een harden klap in 't gezicht. "Au!" huilde Bekker, achteruit stuivend.
Ik heb het oog op verhalen als dat van S. BERNARD en "een bruer in sinte bernardus clooster die altoos gheerne in syn celle alleen was" en die op S. BERNARD'S vraag naar zijne bezigheden antwoordt: "In den eersten heb ic een wilde beeste te temmen... die wilde beeste zijn myn vyf wilde sinnen, die costen my groote arbeydt te temmen."
"Wat meen je?" vroeg Bernard, fronsend zijn wenkbrauwen, zonder hem aan te kijken. "Nou!.... klets nou niet!.... je weet wat 'k bedoel!...." "O!.... dat!.... nee!.... daar doe 'k niet an!" "Kom!" zei weer de student met dienzelfden glimlach van geërgerd ongeloof. "Verdomd!" riep Bernard, met een driftigen stamp op den grond, "wil-je me nijdig maken?"
Zoo'n enthousiaste uitdrukking had hij nog nooit van hem gehoord.... En hij zag de dof-glanzende staring van zijn oogen, even, naar dat schilderijtje.... Er was passie in dien blik.... En nu werd 't Bernard helder.... Dat was 't weer, altijd 't zelfde!.... alleen verschil van hartstocht verdeelde de menschen. Hij soesde weer.
"Ja.... dat vind ik wèl.... als je in gezelschap bent hebben de menschen recht op je, dan moet je je 'n beetje geven." "Heel goed," zei ze kalmpjes, "als ze dan tenminste wat aan je hebben, als je geestig bent.... of knap, of alleen mooi.... maar...." "O!" zei Bernard, "en dat is u allemaal niet?" Hij zei 't 'n beetje ironisch, 't bedoelend als gewone galanterie.
Telkens dacht ze haar kans schoon te zien en deed ze den mond al open, wat ze altijd deed, voor ze wat zeggen ging, maar dan begon oom weer over wat anders altijd over zaken en sloot ze den mond weer, met een ongeduldig wenkbrauwfronsen. En toen oom, die erg op dreef was, aan Bernard voorstelde nog een eindje om te wandelen voor het eten, was tante blijkbaar een beetje gepiqueerd.
Onder de vogels zijn de meest geliefden de nachtegaal van Marie de France, de leeuwerik van Bernard de Ventadour en de zwaluw die een lok van Isolde's gulden haren uit Ierland haalde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek