Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Ze had iets wilds, iets ongetemds, iets brutaals en kwajemeidachtigs, maar toch was ze 'n dame. Ofschoon niet mooi, had ze iets onbeschaamd-overmoedigs, als voelde ze zich koningin van 't bal. Hij vond haar ontzettend pikant. Ze scheen ook al gemerkt te hebben dat ze Bernard gecharmeerd had, want telkens als hij later naar haar omzag, keek ze hem aan, spotlachend en brutaal.
Sam hield quasi-ernstig vol dat die opvatting oneindig tragischer had moeten zijn. Ze riep Bernard te hulp. "Nee! wat zegt u nou, meneer Bandt?...." Bernard gaf haar volkomen gelijk en was dadelijk druk mee in 't gepraat over dat rolletje.
En Bernard kwam er uit en gooide zijn jas over zijn schouder en liep langzaam, stil voor zich heen, in de volte 't station uit, en krakend over den grintweg brachten zijn voeten hem naar de villa van zijn oom. 't Was niet ver. Een groote, nieuwe villa, helder lichtrood, met onbegroeide waranda's en pretentieuse torentjes en fratserige piekjes en uitwasjes.
Op een avond dat hij naar gewoonte liep te droomen langs 't diep-liggende water van een breed-gewalde gracht, kwam hij Sam tegen, die daar in de buurt woonde, op een bovenhuis. "Waar ga jij naar toe," vroeg Sam. "Zoo langzamerhand naar huis," antwoordde Bernard, "ik heb maar een endje omgekuierd." "Ga met mij mee," zei Sam, "laten we bij mij een kalm glaasje wijn gaan drinken."
Bernard had 's middags op de Beurs een onaangename kwestie te bepraten gehad en was wat opgewonden en geërgerd naar kantoor geloopen, waar hij 'n paar brieven had gevonden, die hem veel en vervelend werk bezorgden. Korzelig was hij geworden en nog even voor zessen had hij om 'n kleinigheid een bediende een heftig standje gemaakt.
Ik groet je, mijn beste Edward, houd je goed en schrijf gauw weer aan je vriend Bernard Bandt. In den avond van dien dag dus zou Bernard naar dat bal gaan. Het was een groote soirée dansante, die de heer en mevrouw van den Bosch gaven, omdat een van hun dochters ging trouwen met Mr. Langendijk van Enkhuizen.
"Men verdenkt u wel zeer verkeerd een spion te zijn; zoo iets komt weinig met uw aard overeen. Ga voort te leven zooals gij doet, don Bernardo. Verre van u te willen verontrusten, zal ik uw verdediger zijn; ik vraag uw vriendschap en bied u mijn hand aan." Hierop verliet de rechter don Bernard, die niet genoeg zijn erkentelijkheid kon toonen.
"Kijk die vent daar met dien kalen kop zich aanstellen met Liesje Schot!.... Nou, die zal 'n lief leven hebben als hij thuis komt, kijk z'n vrouw 's zitten loeren,.... zie je wel, die lange gele, hahaha!...." Maar Bernard bleef wrevelig zwijgend voor zich kijken.
"Nou, nou," zei Bernard, "football zult u toch wel niet mee gedaan hebben!...." "Zeker wèl, waarom niet?.... Onder ons meisjes, natuurlijk. 't Is heerlijk!" En ze gingen in dien hoek zitten praten over football. Maar Bernard keerde zich dadelijk weer naar Lucie, vertrouwelijk doorpratend: "Bent u heelemaal nooit op reis geweest, juffrouw Tadingh?"
Maar Bernard verstond hem niet, want hij was bezig met een belangrijken brief, dien hij in volle aandacht las. 't Was een groote order, waar hij niet op gerekend had. Er zat een goede duit winst in en een mooie nieuwe relatie.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek