Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Hij gelooft werkelijk, zie je, dat ze zes en dertig voet lang zullen worden." "Dat zouden ze ook," zei Bensington, "als je ze ons voedsel geregeld gaf. Maar niemand heeft iets gezegd van " "Jawel, ik zei iets." "Maar m'n beste Winkles !"
Hij sleepte den heer Bensington mee den corridor op, die reeds weerklonk van het naderend tumult op de groote trap, draaide de deur achter hen op slot en ging Bensington voor naar de tegenoverliggende kamers, die hij binnenging door middel van een duplicaat sleutel. "Dat is onze eenige kans nog," zei hij.
"Ze zullen haar in den hoogsten toren van het oude kasteel Weser Dreiburg moeten zetten, en gaten in de plafonds maken, naarmate zij van verdieping tot verdieping groeit!"... "Nu, ik verkeer in 't zelfde geval. En Cossar en zijn drie jongens net zoo. En nu ja." "'n Ontzettende herrie zal dat geven," herhaalde Bensington, niet mede lachend. "Ontzettend."
"Die ligt ginds." "Wat zegt ie?" hijgde Bensington, die kwam aanloopen zonder dat iemand op hem lette. "Ligt Flack ginds?" "Hij viel." "Ze kwamen er een voor een uit." "Wat?" "Deden een uitval. Ik loste m'n beide loopen." "En heb je Flack daar alleen achtergelaten?" "Zij zaten ons op 't lijf." "Vooruit," zei Cossar. "Jij gaat met ons mee. Waar is Flack? Breng ons er heen."
"Ik geloof niet, Redwood, dat, vóór ik deze kuikens zag, ik begòn te beseffen ook maar iets van de mogelijkheid die er lag in wat wij gemaakt hadden. En zelfs nu begint het pas tot mij door te dringen... de mogelijke gevolgen..." En zelfs op dat oogenblik had Bensington nog geen vaag besef van de mijn, die dat lontje zou doen springen. Dit gebeurde in het begin van Juni.
Hij zag er even jong of oud uit als de eerste de beste volwassene. En na dit eerste wondervolle uitbreken, klampte hij zich aan Bensington en Redwood en het Voedsel der Goden met zulk een overtuigend air van eigenaarschap vast, dat Bensington, niettegenstaande het feit dat de pers het tegendeel verklaarde, soms geneigd was hèm als den oorspronkelijken uitvinder van de geheele zaak aan te zien.
Ik noem het 't Voedsel der Goden, deze zelfstandigheid die de heer Bensington en professor Redwood samen maakten; en in aanmerking nemend wat het reeds gewrocht heeft, en alles wat het voorzeker nog zal doen, is de naam beslist niet overdreven. En derhalve zal ik het zoo blijven noemen mijn geheele verhaal door.
Hij duwde den heer Bensington zachtjes het raam uit, toonde hem hoe hij zich vast moest houden, en kwam achter hem de ladder op, hem in zijne beenen porrend en prikkend met een bos sleutels zoodra hij even met klimmen ophield. Het leek Bensington soms of hij die verticale ladder verder tot in alle eeuwigheid zou moeten blijven beklimmen.
"Nou," placht hij te zeggen, zich in de handen wrijvend, "en schieten we op?" en bracht met deze woorden het gesprek erop. "Zie je wel," zei hij bijvoorbeeld, "dat die Caterham over ons goedje gesproken heeft op de Bijeenkomst van den Kerkelijken Bond?" "Goeie hemel!" zei Bensington, "dat is 'n neef van den eersten minister, hè?"
"En dan groeit hij dóór." "Hij zal opgroeien, voor zoover ik het kan berekenen naar de kippen en wespen, tot een lengte van ongeveer vijf en dertig voet met alles daaraan geëvenredigd " "En wat zal hij dan aanvangen?" "Dat," zei Bensington, "maakt de geheele quaestie juist zoo interessant." "Maar goeie hemel, kerel, denk es aan zijn kleêren!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek