Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Ons thema, dat zoo beknopt begon in de studeerkamer van den heer Bensington, heeft zich reeds uitgebreid en vertakt, tot het nu dezen, dan genen kant uitwijst en van nu aan zullen de gebeurtenissen in ons verhaal op verschillende plaatsen voorvallen.
"Je kunt er haath niet inkomme hoe ze d'er zulle uitzien as ze volwasse benne," zei de heer Skinner. "Groot als een paard," zei de heer Bensington. "Thal niet veel thchelen," zei Skinner. "Verscheiden menschen zouden hun maal kunnen doen van één vleugel!" zeide de heer Bensington. "Zij zouden aan stukken te snijden zijn als rundvleesch."
Redwood stond voor het venster en keek verbaasd naar een plakkaat op een wagen van een courantenbureau, die de straat kwam afratelen. "Wat is er aan de hand?" herhaalde Bensington, opstaand. Redwood slaakte een luiden kreet. "Wat is er dan toch?" zei Bensington. "Haal even een courant," zei Redwood, naar de deur gaand. "Waarom?" "Haal een courant. Ik heb 't niet heelemaal Reusachtige ratten !"
En daar zij door den koker van het hol moesten komen, kòn Cossar ze bijna niet missen. Cossar verklaarde, dat het de meest voor de hand liggende manier was, misschien een beetje vervelend, maar absoluut zeker. Toen de helper zich bukte om naar binnen te kruipen, zag Bensington dat het eind van een kluwen bindtouw aan het jaspand van den man was vastgebonden.
De plaats leek Bensington bijzonder geschikt voor wetenschappelijk onderzoek. Hij liep het erf rond, hokken en rennen teekenend met een zwaaienden arm, en bevond dat de keuken zonder veel verandering te behoeven te ondergaan een aantal broedtoestellen en kunstmoeders kon bergen.
Waarop Redwood antwoordde dat hij van plan was het verstrekken van het "Voedsel" aan het kind te staken, als hij of Bensington nog verder over iets lastig gevallen werden. "Ik geef het toch al gratis," zei hij, "en als u ophoudt het 't voedsel te geven, zal het uw dorp omvèr schreeuwen vóór het sterft. Jullie hebt dit kind nu eenmaal, en jullie moet het houden.
"Binnen een paar uur zijn ze kalm," zei Redwood... "'t Is net of je weer een jongen bent." "We kunnen deze holen niet misloopen," zei Bensington, "al is de nacht ook donker. Tusschen twee haakjes hoe moet het met 't licht" "Volle maan," zei de electricien. "Heb 't opgezocht." Zij gingen terug en raadpleegden Cossar.
De heer Bensington haalde weliswaar critisch den neus op voor deze wanorde, doch hij maakte geen noodeloos kabaal, en zelfs toen hij een wesp zich vond te goed doen in een medicijnpot, half vol Herakleophorbia IV, merkte hij eenvoudig kalm op, dat ze zijn substantie liever moesten afsluiten voor de vocht, dan het zóó aan de lucht bloot te stellen.
De heer Bensington wendde plotseling zijn bril naar hem toe. "We fokten ze haatht net tho groot op onthe eigen sthtee," zeide meneer Skinner, zijn goede oog vroom ten hemel slaand, en een beetje loskomend; "ik en m'n vrouw." Bensington deed zijne gewone ronde over het erf, doch keerde spoedig naar den ren terug. Het was werkelijk meer dan hij had durven hopen.
"Een van de ratten zal z'n kop naar buiten gestoken hebben," opperde een van de mannen. "Tusschen twee haakjes, we hebben onze geweren ginds gelaten," zei Redwood. "Bij de zakken." Iedereen begon weer den kant van den heuvel uit te loopen. "Dat moeten de ratten zijn," zei Bensington. "Ligt voor de hand," zei Cossar, op zijn nagels bijtend. "Pang!" "Hallo?" zei één van de mannen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek