Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
Ik schrikte zóó, dat 'k naar de deur vloog, en toen laaide 't natuurlijk vreeselijk, van de tocht, maar Mary Bruining je weet wel: 't meisje, met wie ik samenwoon, trok 't af, en gooide de karaf er over uit..." "En toen?" "We waren geassureerd, en hebben 't opgegeven. Er hangen nu keurige nieuwe." "Ben-je voorzichtig, dat je me niet prikt?" vroeg De Veer. "Och, jongen; 't is geen heksentoer."
"Wie ben-je?" vroeg de gouverneur van Kashan, op zeer hoogen toon, zoo als zelfs de aanzienlijkste mannen zelden of nooit aannemen. De schoenmaker, beteuterd door dit onverwacht onthaal, deed een stap terug; maar zijne kalmte hernemende, sprak hij: "Ik ben Ali Mohammed, uw oude buurman uit den bazar der schoenmakers.
Ben-je dan dat kostelijk zeegevecht bij Duins vergeten?" "Ho, dat is al elf jaren geleden, en toen liep je aan moeders hand naar het strand om schelpkens te zoeken! Zoo'n jongske moest daar niet van willen meêpraten. Toen was toen, en nu is nu!" "Denk-je' dan, Huib, dat wij te Scheveling nooit ergens anders over kallen dan over scholletjes en tongetjes? Vader heeft me dikwijls verteld...."
Je ziet er uit als een uitgeklopte wolbaal! Ben-je heelemaal vergeten wat ik je eens gezegd heb?" "Jij mij gezegd? W
Dit was het laatste uurtje met haar kamer alleen; de city-bag stond al klaar, met kleinigheden, die ze nog mee naar huis moest nemen;... de wanden waren leeg, met nijdige prikken in 't behangsel,... prikken van versieringen van vroegere heeren, prikken, die ze zelf had gemaakt; en ze peinsde, hoe de kamer nu weer worden zou, en wie er nu zou komen leven, en knikte ieder meubel nog 's vriendelijk toe: "dag goeie, groote kast, dag tafel, wat ben-je bekrast, ouë; en jij, m'n líeve canapé, wat zou ik je graag hebben meegenomen."
Ik vind 't zoo zielig, hè?" "Ja, we kunnen 'n inteekenlijst op de club leggen." "En ik ga zelf wel vragen bij 'n paar meisjes." "Dat 's best," knikte Mary, trok Go's arm door den haren, "en ben-je verder nogal voldaan?" "Ja, o ja; 't was 'n prachtige avond." Ze zweeg even, en toen bedenkend: "Wat doen de studenten ook weer?" "Die gaan in de ziekenhuizen, de heele stad door.
Maar zie, de ademhaling van den dierbare wordt, na dat bericht toch kalmer. Ha! hij sluit de oogen. 't Is alsof er meer vrede kwam in zijn gemoed. "Waar ben-je mijn klein lief meisje?" zegt eensklaps de grijsaard en strekt de hand naar haar uit. "Hier beste papa." Met teedere kussen bedekt zij zijn edel voorhoofd. Maar stil, nu moet hij slapen. Zie, hij sluit weer de oogen. Is dat droomen?
Zijn beenen bewogen gelijk op met de hare, zijn lang gewachte lichaam was hoog naast het hare, en zij dronk blijde zijn tegenwoordigheid in al het waarneembare van zijn leven. De zomer baadde hen bij lauwe vlaagjes, bestoeide hun opwippende haren, glom tegen hun niet-ziende oogen. Jozef zeî in den licht-wind: Maar, lieve kind, ben-je dwaas?
Daarna wendde hij zijn hoofd om en keek even, heel vluchtig, met bevende oogen naar Mathilde. Hij dacht blijkbaar, dat ook zij sliep. Zij keken mekaâr aan. Zij glimlachte. Ben-je wat uitgerust? vroeg zij. Ja kind, andwoordde hij in den ernst van het ontwaken. De slaap zat hem nog in zijn oogen en mond. Hij deed zijn oogen weêr toe, schoof zich in de gemakkelijkste houding en bleef onbewegelijk.
"Die heb ik al weer beet," zeî Krelis, "maar nou zullen ze me niet weer vangen!" Daar kwam het derde troepje en 't was al weer: "Boer, wat ben-je? Hoeksch of Kabeljauwsch?" "Wel," zei Krelis, "dat zal ik jelui nou eens netjes vertellen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek