Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 oktober 2025
Elinor meende een groote W. te onderscheiden in het adres; maar zoodra het geschreven was, vroeg Marianne reeds aan den bediende die op haar bellen verscheen, den brief voor haar op de post te bezorgen, zoodat alles in een oogwenk was beslist.
Is dat afgesproken?» »Best,» zei ik. »Maar zouden wij het fluiten van elkander kunnen hooren? Het huis en de tuin van den dokter liggen tusschen ons.» »O ja, gemakkelijk! Hallo, jò, vooruit maar! Ik krijg er zin in. Voorzichtig, hoor!» »Dat spreekt, en jij niet te vroeg bellen.» »Niet, voordat ik je signaal gehoord heb.» »Houd je goed, tot straks dan! En houd Mina wat aan den praat, als je kunt.»
"Je zult zien, nu hooren we zijn bellen gauw, we hooren ze, eer we op den volgenden heuvel zijn." En terwijl de oude Disa op den top van den Elofsheuvel even uitblies, hoorde men 't geluid van bellen beneden uit het dal komen. Nu werd de arme Ulrika weer radeloos van angst. Ze jammerde en schreide, zooals kort geleden in de zaal op Fors.
Met sierlijke haast snelde hij naar zijne keuken, en riep Anna toe: »De vigilante voor meneer Van Reelant staat nog te wachten!" »Lieve hemel, meneer! Wat zegt u? Ik schrik mijn hart uit mijn lijf! Meneer moest kwart voor tweeën weg!" »Heb je de vigilante dan niet hooren bellen?" »Neen, meneer! Ik moest even op de Plaats wezen bij Verstraten om een velletje postpapier.
Men hoorde bellen aan de huisdeur. Een oogenblik daarna trad 'n heer de kamer in, die door de kinderen met veel blyken van genegenheid als oom Sybrand begroet werd. De huisheer noodigde de gansche familie in den tuin, en droeg Herman op, 'n klein boekje dat-i hem uitduidde, van z'n studeerkamer te halen: Maar jongen, sla nu niet verraderlyk de globe stuk.
Na Heer Willems dood viel, by gebrek alzoo van een wettigen telg, de Heerlijkheid op zijn neef en naamgenoot Willem, tweede zoon van den vurigen Jan van Egmond, dien wy nu reeds herhaaldelijk als den krijgshaften »Jan met de Bellen" hebben leeren kennen.
Miss Wells blies haar daarbij onophoudelijk groote bellen tegen het voorhoofd en giegelde op hoogst onaangename wijze, als zij het vocht ongeduldig weg wreef.
Verder konden wij niet; een ijzeren hek scheidde het plein in twee helften, en achter dat hek was alles doodstil. Op ons herhaald bellen, hoorden wij eindelijk heel in de verte deuren slaan, en na veel gerammel en geknars van grendels verscheen achter het hek de reuzengestalte van den portier, in de witte pij en den zwarten mantels der Karthuizers.
Het peerd werd met groote koperen bellen behangen, die roerden en Zongen bij het minste asemke van het dier. Pallieter wachtte naar Marieke en liet de kiekens buiten. Doch ze hadden nauw den sneeuw gevoeld, een keer of drie gepikt, of ze liepen terug in het kot zich bijeen klodderen.
Van krullen en strikken of van een beugel rondom het hoofd is geen sprake. De ooren zijn vrij en men hangt er lange sieraden in, die men bellen noemt; het zijn puntbellen van nieuwerwetschen vorm en van goud. Het jak der vrouwen is stemmig, veelal donkerbruin van kleur, en wordt van voren zonder eenige elegantie zoo hoog mogelijk tot den hals gesloten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek