United States or Taiwan ? Vote for the TOP Country of the Week !
En de kleine Fem is naar me genoemd, of... naar m'n overgrootmoeder eigenlyk, want in onze familie heeten we allemaal Fem of Sietske. En de mannen heeten Sybrand of Erik. Dat wist je zeker niet, hè? Sybrand? Ja... of Erik! Maar ik woon achter de planken... Op-eens doorschoot Wouter de gedachte te vroeg was 't niet! dat die vrouw krankzinnig was. En er was iets van aan.
Dit is nu zóó, Femke. Er groeien veel dingen ... in de aarde, boven de aarde, in de zee, jazelfs in de lucht. En alles kan gebruikt worden, als we maar weten hoe? Dit moeten we trachten te leeren, en als we ons daarmee yverig bezig-houden vinden we telkens wat nieuws. Oom Sybrand heeft gezegd dat er 'n tyd komen zal dat men 'n zwavelstok kan aansteken aan den muur!
Wat nu, oom? Laat me niet in den steek. Oom fluisterde: "'t is knoeilatyn, neen ... 't is latyn ... ook 'n knoeitaal!" 't Is knoeilatyn, of ... zoo-iets. Ik heb niet goed verstaan, oom. Niet te veel te-gelyk! Kind, bezondig je niet. Als 't niet te veel eer voor je was, zou ik je 't woord wyzen by Cicero. Oom? Sybrand fluisterde. Je heele Cicero verstond z'n eigen latyn niet.
Maar, m'nheer, vroeg Wouter, hoe kunnen wy dit weten? Nooit immers spreken veel menschen tegelyk? Holsma begreep de oorzaak van Wouter's misverstand, en misschien oom Sybrand ook. Daarom zeker had-i na "dom" nog iets anders willen zeggen. Maar al de anderen vonden de vraag zonderling.
Dat oom Sybrand zich hiervan bediend had in oneigenlyken zin, en dat Sietske's vertaling niet zeer korrekt was, doet hier niets ter-zake. Het woord: "dom" beteekende naar Wouter's schoolsche opvatting, dat men z'n les niet kende, dat men den naam van zekeren berg niet wist, enz. Het zou immers nooit te-pas gekomen zyn, Pennewip's leerlingen en bloc 'n domme schoolmassa te noemen?
Korrekt als 'n zonnestelsel... Met deklinatien, mompelde oom Sybrand. Hy heeft byna gelyk, maar hy weet niet waarom. Willem, verschik je stoel even. Je poot staat op m'n breikatoen. Willems poot heeft mama's draad in apprehensie ... gehouden, plaagde Herman. Oom Sybrand fluisterde Sietske in 't oor. Hoe weet je, dat apprehendere "aangrypen" beteekent? 't Staat in alle woordenboeken, kind.
Slechts 'n klein uurtje zou ze blyven, werd er gezegd, en dan met Oom Sybrand huiswaarts keeren, om Femke aftelossen in de kinderkamer. Het meisje zou dan met hem terugkomen. "Als ze wil" werd er telkens by gezegd, alsof men dit zeer twyfelachtig bleef vinden. Ik noem 't koppigheid! zei Willem. Ze wil ook geen behoorlyke japon aantrekken, en met ons op-en-neer gaan...
Vaders gewoonte kennende, had het aanstaand studentje by 't begin van de lezing, 'n zakboekjen uitgehaald, en daarin nu-en-dan iets opgeschreven. Hy beweerde dat de taal van 't voorgelezene zeer onzuiver was, en wilde voorbeelden daarvan aanhalen. Maar ze werden hem geschonken. Zeker, de taal is slecht, zei oom Sybrand.
Wouter droomde precies als 'n ander in zyn geval zou gedaan hebben, d. i. onder den indruk van de gegevens die hem waren meegegeven in den slaap, en van den boomwortel waarop z'n lenden waren te-recht gekomen. Die wortel speelde voor juffrouw Laps die hem pynlyk omhelsde, maar ze sprak daarby als oom Sybrand, over taal en kippenhokken.
Oom Sybrand leî aan Willem uit dat er veel eenzydigs was in de manier waarop men de zoogenaamde klassieke talen behandelde. Daar kwam zoo-waar 'n boodschap van Juffrouw Pieterse. Ze liet vragen, waar Wouter bleef? 't Speet hem zoo! Hy zag den dokter verzoekend aan. Wou je gaarne nog wat blyven, mannetje? Ja, m'nheer, ik weet nog niet wat er verder met dien Vice-admiraal gebeurd is.
Woord Van De Dag