Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 november 2025
Eerbied, zeg ik u, is iets overtolligs; liefde, indringende liefde vraagt de wereld van ons. Eerbied is ook een slechte begeleider der waarheid. Uitteraard heeft hij dikwijls geen andere keus dan zelfmoord of het vermoorden der waarheid. Hij is als die reiziger in de woestijn, die zijn metgezel doodde omdat er voor beiden niet genoeg water meer was.
Misschien niets. Misschien alles. Hier op den Palatinus is zelfs het ademen niet vrij. Overkwam den beiden jongens iets.... wat ook maar, dan zoû ik dat voelen als dominus-gregis en ook zoû ik dat voelen als pleegvader.
Het was bijna een guet-apens." "Neen, neen, dat was het niet; maar al zou het dat geweest zijn, voelt gij niet dat het beneden mijn karakter zou zijn om hier gratie aan te nemen van wie ook! Ik ben er zeker van, gij hebt tact genoeg om mij te begrijpen." "Gij hebt gelijk; wij zijn het beiden veel te veel eens om zoo te harrewarren.
We meenen 't fatsoen, herhaalde Fransjen, alsof-i wat ophelderde. Wouter zag beiden beurtelings aan, en scheen begrip tekort te komen. Zeg jy 't maar, Gus. Ja, Wouter, onze pa is in de diakenie, weetje, en-i gaat rond met 'n zakje, en by ons "op" de gracht... Ja, riep Fransje, by ons op de gracht... weetje... daar woont m'nheer Krullewinkel die 'n buiten heeft... En 'n balkon ...
Hij zat me hier alles heel gewoon te vertellen en 't kwam in ons geen van beiden op, dat ik me met die dingen bemoeien zou." "Nou...... Michal Mordtmann hij is nu......" "Ik kan wel aan je zien, dat je zeggen wilt: 'een uit Bergen, zei Mevrouw Wenche wat bitter.
Al bezat Harald Hansen ook hoogadellijke voorouders, dat belette volstrekt niet, dat hij herbergier te Dal was. Het huis, hetwelk hij bewoonde, had hij van zijn vader en zijn grootvader geërfd. Deze beiden hadden hetzelfde beroep als hij uitgeoefend.
Het is echter eigenlijk even dwaas, de groote werken der natuur als de scheppingen der kunst met elkander te vergelijken: beiden maken elke vergelijking onmogelijk door hun eigenaardig, bijzonder karakter, dat aan ieder voor zich eigen is en waarin juist hunne schoonheid bestaat.
Zij schrikten beiden heftig op bij die zoo onverwachte vraag en keken elkaar even met onthutste verbouwereerdheid aan.
Want ze vóórvoelden beiden en spraken het uit: dit was het einde van alle geluk. Ze zouden elkaar niet terugzien. En was 't niet beter te sterven in 't oorlogsbegin, dan na jaren misschien van angst en marteling voor háár; en afschuw voor 't gruwelijk bedrijf dat het vaderland eischte, voor hèm?
Hier keerde hij zich echter om en spiedde de gelegenheid af om zijnen kameraad, door eenen wenk van zijnen vinger, tot zich te roepen. Toen de fourier hem genaderd was, fluisterde hij hem in het oor: "Volg mij; ik heb u iets mede te deelen, dat u zal verwonderen." Beiden gingen op den achterhof, en daar vroeg de sergeant: "Wat dunkt u over den ouden heer met wien gij aan het spreken waart?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek