Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 oktober 2025
Hoe het ook zij, die vreemdsoortige man was er nog niet in geslaagd zijn hart geheel te verstalen. Toen ik hem die opmerking maakte, antwoordde hij mij met eenigszins bewogen stem: "Die Singalees, mijnheer de professor, is een bewoner van het land der verdrukten, ik behoor en zal tot mijn laatsten ademtocht tot dat land behooren." De Roode Zee.
Ik kan niet buiten u, Emma, en hij zal een toovernaar zijn die mij hier langer aan de praat houdt dan volstrekt noodzakelijk is. Mijn hart is op Belvedere. Bij u behoor ik, voor u leef ik, u omhels ik."
Maar nu zullen diegene mijner lezers, die het geduld gehad hebben deze tafereelen te volgen, niet willen dat ik de pen nederleg, voor ik nog ten minsten iets vermeld heb omtrent het verdere levenslot der opgevoerde personen. Ik durf zeggen dat ik niet behoor tot de schrijvers, die er genoegen in scheppen, hunne lezers met teleurstellingen te plagen.
Als de socialistische maatschappij er is, dan stel ik mij voor, dat die, zoo niet aan me zelf dan toch aan onze kinderen, zou brengen een vergemak- kelijking van het leven. Maar ik behoor ook tot de proletariërs ik stel mij voor, dat de levensvragen dan precies even bloot en onopgelost voor ons zouden liggen.... Wilt u meteen duidelijk zeggen wat die vragen zijn?
"Nee mevrouw; daar behoor ik niet; tenminste...." "Natuurlijk; ik wist ook wel beter. Wat wou je?" "Och mevrouw, onder ons gezegd, ik heb een kleine bestelling voor juffrouw Louise, maar 't moet dood dood geheim blijven, en daarom wou ik haar graag heel alleen spreken." "Is 't weer in dien tijd!
»Mijnheer," antwoordde ik trotsch, »ik behoor tot Zr. Ms. fregat Le ;" het was een Fransche naam, dien ik zeer geaffecteerd uitsprak. »O, ei zoo! doet gij?" zeide de oude heer op een voornamen toon. »Wees dan zoo goed rechtsomkeert te maken, naar de landingsplaats te marcheeren, een boot te nemen en als een Engelsch weerlicht naar boord van Zr. Ms.
"Ik heb geen ander gevoelen dan dat van mijn meester," antwoordde Joe, "wat hij lijdt zal ik lijden. Waar hij gaat zal ik gaan." "En gij, Kennedy?" "Ik, mijn waarde Samuel, ik ben geen man om wanhopend te worden; niemand kende beter dan ik de gevaren der onderneming, maar ik heb ze niet willen zien toen gij hun het hoofd gingt bieden. Ik behoor u dus geheel toe.
"John Watkins," zei hij, "ik houd er niet van om van mijne overwinning misbruik te maken; ook behoor ik niet tot dezulken, die een gevelden vijand onder den voet halen! Wanneer ik op mijn recht sta, dan doe ik dat, omdat ieder mannenhart zulks betaamt en moet doen.
Hem kan immers gezegd worden dat ik hem beschuldig en verdenk, dat ik gevaar loop, en niet hy, wanneer hy onschuldig is. Want ikzelf ben van oordeel dat ik uit de dienst behoor ontslagen te worden, als er blyken zal dat ik lichtvaardig, of zelfs maar voorbarig heb gehandeld. Voorbarig! Na jaren, jaren, misbruik! Voorbarig!
"Hè, wat?" riep hij op zijn beurt, "Ge denkt aan die armzalige auteurs, die werken voor boekverkoopers en comedianten! Is het te verwonderen, dat dergelijke schrijvers niet geacht worden? Maar de goede, mijn vriend, hebben het beter in de wereld en ik kan zonder ijdelheid zeggen, dat ik tot hen behoor." "Je bent verstandig genoeg," zei ik, "en dus zal hetgeen je maakt wel niet slecht zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek