Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Het dienstmeisje verscheen en reikte mij een visitekaartje op een presenteerblad. Nu nog bezoek, zoo laat! Ik keek en las: "Baronne de B." De jonge luitenant had zijn piano-spel gestaakt; de beide kapiteins zagen mij ondervragend aan. Het meisje wachtte. Baronne de B... Is het niet een baron de B. de vermiste, die vandaag nog op het slagveld werd gevonden? vroeg ik aan kapitein L.
Elsje deed eerst haar best mee te praten, maar toen het gesprek langzamerhand uitsluitend over de bals liep, die Cécile en Louise den vorigen winter hadden bijgewoond en toen de laatste Cilly voortdurend plagend madame la baronne noemde en allerlei geheimzinnige toespelingen maakte op iemand, die ook wel dolgraag naast Cilly zou hebben willen loopen, begon het Elsje te vervelen en liep zij zwijgend voort, zooveel mogelijk de plechtige schoonheid van het bosch genietend.
Zij riep Alfons en 't Geluw Meuleken en Vaprijsken en allen herkenden ze dadelijk beiden en bewonderden het mooie plaatje met den schitterenden bloemenwagen. Maar onderaan stond iets gedrukt in 't Fransch en daarvan konden zij alleen de namen lezen: "baron et baronne Armand d'Hautmont," en al het overige intrigeerde hen uitermate en prikkelde hun nieuwsgierigheid tot den hoogsten graad.
Hoe het er in den winter wezen zou werd voorloopig niet verder besproken, want een dubbele deur schoof als van zelf uit elkaar en de prachtige, gekuitenbroekte-tafelknecht verscheen strak op den drempel, met de sacramenteele woorden: Madame la baronne est servie. Mevrouw de barones stond dadelijk op en aanvaardde den arm, dien meneer de pastoor haar hoffelijk aanbood.
Een Hollandsche gravin, die Fransch sprak, en Hollandsch vloekte; eene Fransche baronne, samen met een Belg, die zich voor Franschman uitgaf; eenige Engelsche jockey's op weg naar Australië; en nog vele van die interessante typen meer, die ik niet nader wil aanduiden, vormden den groep nieuwe eerste klasse passagiers.
La France, prachtige lichtroode bloemen. William Francis Bennet, met karmijnroode bloemen. Alfred Colomb, met vuurroode bloemen. Baronne de Rothschild, met rose bloemen. Frau Karl Druschki, met groote sneeuwwitte bloemen. Jean Lambert, met hoogroode bloemen. Jules Margottin, met kersroode bloemen. Paul Neyron, met donkerroode, zeer groote bloemen. Pierre Notting, met zwartachtig roode bloemen.
"En wees toch niet zoo flauw met je madame la baronne! Dat ben ik heelemaal niet...." "Maar je zult er toch op lijken, als je later op het kasteel woont." "Och wat, kasteel! Het is heelemaal geen kasteel, het is een heel gewoon huis!" "Maar...." "Toe, stil nu," zei Cécile op gebiedenden toon. "Is het een brief van Miss Piper, Elsje? En vindt ze het niet naar, dat ze nu al een jaar van ons weg is?"
Terwijl de pijnlijk verraste ouders tot laat in den nacht voortspraken, en Brolet met de woorden besloot: "Morgen ga ik naar Den Haag om zoo mogelijk den gevreesden slag te keeren!" stond de dochter voor het geopende raam van haar slaapvertrek, opdat het nachtelijk zomerkoeltje haar gloeiende wangen zou koelen, en, somtijds dacht ze nog wel aan den jongeling die, in de residentie wedergekeerd, geen rust kon vinden, dewijl het beeld zijner nicht hem telkens als een ideaal voor den geest trad, en zich afvraagde, wanneer.... wanneer het zalige tijdstip zou komen? en waarom.... wáárom geen letter schrift van hare hand hem geworden was? doch, voor dien titel: Madame la baronne, moest bij Jeannette alles achterstaan; die titel was de kroon aan welker verwerving ze reeds had gewanhoopt; en ofschoon het koeltje inderdaad den blos der wangen verdreef, dáár, in dat hoofd vermocht het niets te koelen, de denkbeelden waren te zeer verhit, die denkbeelden zagen de droomen van vroegere en latere dagen verwezenlijkt; men zou haar noemen: Baronesse tolenveld van rozen-hove en meijersstein!
Die heeft wat naar je verlangd, kind; Cilly zou haast jaloersch geworden zijn." "Ik kom Elsje een brief brengen, zeker van Miss Piper," zei de oude dame, die de kamer binnenkwam, gevolgd door Cécile en Louise. "Cilly heeft geen reden om jaloersch te wezen. Is het wel, madame la baronne?" fluisterde Loulou lachend. "Sst! Stil toch!" fluisterde Cécile terug.
De Prince de X zit er naast den nommé Pyr, die als garçon de café in Florence zijn meester bestal en al spoedig zal worden ingerekend, na het gestolen geld aan den speelduivel te hebben geofferd. Madame la Baronne de V. zit er tegenover een vervaarlijk roodgeverfde matrone met elf ringen aan vijf vingers.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek