Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
En zoo, door al die oorzaken, en het gestadig schouwspel van menschelijke ellende voor oogen, dat voor mijn gevoel in strijd is met het denkbeeld van een barmhartige en wakende Voorzienigheid, is eindelijk het eenige altaar, dat in mijn tempel is overgebleven, een altaar aan den 'Onbekenden God' gewijd."
Zoo lang zij in den afgrond tegenwoordig is, de goede en barmhartige en veel vermogende vrouwe, schijnt het altijd dreigende gevaar bezworen; en gelijk zij des morgens met plechtig eerbetoon in de mijn werd gebracht, zoo wordt zij des avonds weer statig en ernstig omhoog gevoerd, maar nu bezoedeld en besmoezeld door rook en damp en kolenstof.
"Tante hebt gij geen vriendelijk woord voor mij? Wij hebben elkander zoo lief, o zoo lief!" "Lief? Heeft hij u lief?" "Maar tante, hoe kunt gij zoo iets vragen? Zou hij mij dan tot zijne bruid willen maken?" "Barmhartige Hemel!" kreet het in de ziel der oude vrouw; "dat arme, dwaze kind! Zij waant zich bemind, en hij hij wil alleen haar geld, om zich te redden."
Maar er zijn een paar aanmerkingen, die ik wel zou willen maken. Naar mijn gevoelen, is het bestaan van kwaad en ongeluk onder het menschdom niet als een bewijsgrond aan te voeren dat er geen barmhartige hoogere Macht bestaat; want wat zijn de menschen, dat er zoo iets niet onder hen zou zijn? De mensch moet ook een meester erkennen.
Deze Christus, met opgeheven hand, dreigend, ontzaglijk, daar op de wolken, onbewogen door de jammerkreten der verdoemden, onbewogen ook door de smeekbeden zijner nevens hem staande moeder: dat is niet de barmhartige Menschenzoon, maar een wrekende god, die bliksems slingert; dat is niet de Christus des Evangelies, maar een toornende Zeus, die de titanen in den afgrond nederwerpt.
Misschien draagt zij haar sleep langer, dan een burgermeisje veroorloofd is. Wij zenden onze koppige dochters en zelfs onze vrouwen wel eens naar de heilzame stilte van het Spinhuis, Dona de Alva." "Dat gedeelte van het Spinhuis bedoel ik niet." "Groote God, gij bedoelt toch niet het gedeelte voor slechte vrouwen het uitvaagsel van de stad?" stamelt Bodé Volckers. "Ja." "Barmhartige God!
Lena's gemoed is vol, en zij valt den grijsaard snikkend om den hals. En aan een plotselinge ingeving gevolg gevend, neemt zij Charles bij de hand, en samen knielen zij voor den grijsaard neer. »Zegen ons," smeekt ze, »zegen ons!" Daar breidt de grijsaard zijn handen priesterlijk over hen uit en roept den zegen van den Eeuwige en den Barmhartige over hunne hoofden in.
Laten we daarom ons gewicht niet te zwaar maken: 't volk mort al. Ik denk er zoo over als jij: laten de anderen daar ginds hun eigen zaken regelen, laten wij het prestige zien te houden dat ons rest. En aangezien we spoedig voor God zullen verschijnen, moeten we ons van alle zonden schoonmaken... De barmhartige God hebbe deernis met onze zwakte!"
En o, barmhartige Hemel! zei ze, haar magere handen vouwend, of het een meisje of een jongen is, geef 't kind een paar vrienden in deze droeve wereld, en heb medelijden met een arm, verlaten kind, overgelaten aan de barmhartigheid van die wereld!« »Hoe heet de jongen?« vroeg de moeder. »Ze noemden hem Oliver,« antwoordde de vrouw zwak. »Het goud, dat ik gestolen heb, was....«
En daar hij zich den hoogen God even gestreng voorstelde als zijn ouders en zijn meester, had hij vooral een groote vrees voor God. Hij kon bleek worden van schrik als hij den naam van den Heere Jezus hoorde noemen; want dan dacht hij aan een afbeelding op een altaarstuk in de kerk, waar de Heer er veeleer uitzag als een streng rechter, dan als de zachtmoedige, barmhartige Zaligmaker.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek