United States or Monaco ? Vote for the TOP Country of the Week !


Van Reelant, die geen lust gevoelde over dit onderwerp zijne meening te zeggen, trok haar zachtkens aan zijne zijde, en vroeg fluisterend: »En hoe zou 't dan moeten gaan in de wereld volgens jou, Suze!" »Volgens mij kan eene vrouw alleen den man liefhebben, van wien ze weet, dat hij hooger dan zij zelve staat. Arnold, jij hebt talent, jij hebt eerzucht, jij wilt en zult vooruitkomen in de wereld!

Intussen was Arnold van Oudenaarde, langs achter, de linkervleugel ter hulp gekomen, hetgeen de stand van zaken geheel veranderde het Veurnes-ambacht had zich weder met die nieuwe bende vooruitgeworpen, en de Fransen werden overhoop teruggedreven.

Hij dacht aan den steun, die er misschien van hem zou kunnen gevorderd worden .... hij dacht aan zijne toekomst.... Suze schuift nader tot hem, en legt de linkerhand op zijn schouder. »Ben je boos, Arnold?" vraagt ze. »O, misken me niet! Ik deed het in je belang, ik deed het, omdat ik je liefheb! Ik wilde geen schrikbeeld, geen levend verwijt voor je zijn.

Je hebt eenmaal gezegd: mijne vooruitzichten en mijn toekomst behooren jou, Suze. Denk je dan, dat ik geen zorg zou dragen voor die beide? Je moet vooruit, Arnold! Ik zal je steunen! Referendaris is heel goed, om te beginnen, maar dat is niet genoeg. Hier in Den Haag vind je een heerlijken, breeden weg, die naar hooger leidt. Als je wilt, zul je er komen!"

Gisteren vierde de familie De Milde zilveren bruiloft.... Ik heb er je al meer van gesproken. Onder de jongelui was daar ook een meneer André de Witt...." »Die pedante vlegel!" »Hij maakt een beetje het hof aan mijne zuster Betsy...." »Laat ze oppassen! Hij raakt binnenkort zijn baantje aan het ministerie kwijt." »De beide jongelui hebben toevallig over jou gesproken, Arnold!

»Arnold!" snikt ze. »Luister nog één oogenblik! Ik ben zoo diep ongelukkig! Stoot mij nu niet af! Kom, wees edelmoedig! Denk niet meer aan die vreeselijke woorden van zooeven! Ik wist zelf niet wat ik deed! O, ik was zoo zalig, zoo trotsch, zoo kinderachtig blij, omdat ik je zeggen kon: »Arnold! ik ben vrij! Ik ben weduwe!" Ik hoopte, dat je even gelukkig mij te gemoet zoudt komen!

In den oorlog tusschen den Gelderschen Hertog Willem van Gulich en Joanna, de Hertogin-weduwe van Brabant, koos Heer Arnold, met voorbyzien van zijn leenmansplicht, de partij der laatste, en yverde zeer voor hare zaak. Hy was er echter niet gelukkig in.

Vleiend, glimlachend als vroeger, klinkt haar stem nog zoeter dan ooit te voren: »Arnold! Mijn Arnold! Zeg me nu, wanneer ik je vrouw zal worden! Bedenk eens wat we saam zoo dikwijls hebben afgesproken! Denk eens aan dien winteravond, toen mijne ouders mij dwongen De Huibert te nemen, daar er aan een huwelijk tusschen ons beiden toch nooit kon gedacht worden!

Door zeven venstertjes speelt het daglicht in het heiligdom. Uit de kapel komende, heeft men rechts de grot van S. Arnold. Hooger, te midden van struiken en boomen, schuilt een groot kruisbeeld; lager spruit dag en nacht de Arnoldusbron, eenen vijver spijzende, waarop eenige zwanen gaggelend rondzwemmen.

»Het is verder mijn plan je alleen des avonds, als je thuis bent, een oogenblik te komen zien...." »Kom zoo dikwijls, als je kunt, Suze! Wacht even...." Van Reelant stond van den divan op, liep naar het buffet, opende eene lade, en kwam terug met een blinkend miniatuur-sleuteltje. »Ik heb twee sleutels van de huisdeur beneden!" zei hij. »Neem dezen, en...." »En wat, Arnold?"