Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 november 2025
Ind ingevall die mansgebuert te eniger tijt gebreecke, soe sal dat vurscr. onse meyster Jhegerampt erven ind vallen op onsen diener ind lieven getrouwen Seger van Arnhem, ind op sijne kynderen mansgebuert, die hij ind sijne huysvrouwe Anna Bentynckx toe saemen verkregen hedden. Ind gebreck van den sall datselve ampt weder aen ons, onsen erven ind naekoemelyngen koemen ind vallen."
Zoo moet ik nu b.v. weer op reis naar Moskou wegens de aangelegenheid onzer woning.... Och Anna, waarom zijt ge toch zoo prikkelbaar? Weet ge dan niet, dat ik zonder u niet leven kan?" "Als dat zoo is," zeide Anna plotseling met geheel veranderde stem, "dan is u dit leven lastig.... Gij komt voor een dag, om terstond weer te vertrekken, alsof...." "Anna, ge zijt wreed.
Eindelijk gelukte het hem door te bekennen, dat het gevoel van medelijden en de gedronken wijn hem verward hadden en dat hij een slachtoffer geworden was van de sluwe berekening van Anna en dat hij haar voortaan wilde vermijden; maar het oprechtst gemeende in zijn bekentenis was, dat hij zich zoo geheel had laten meeslepen, omdat hij zoo lang in Moskou geleefd had zonder andere bezigheid dan praten, eten en drinken.
"Zoo," sprak Anna zacht. "Maar nu willen wij van je eigen aangelegenheden spreken," voegde zij er bij, als wilde zij iets anders van zich afzetten. "Ik heb uw brief ontvangen en daar ben ik nu." "Ja, en ik heb al mijn hoop op je bemiddeling gevestigd." "Nu, vertel mij dan alles!" En Stipan begon zijn verhaal.
"Neen, neen, daar vergis je je mee; gerust, daar vergis je je mee," zei Hedwig zeer beslist. Toen overredend: "En het moet ook wezenlijk gebeuren, Anna, het is heel noodzakelijk; wij zijn zóó arm, zoo verschrikkelijk arm! En als ik misschien iets bij kinderen kon krijgen, ik houd zooveel van kinderen, ik zou het heerlijk vinden...."
Hij haalde daaruit een kistje te voorschijn, dat hij op de tafel plaatste en opende. 't Bleek een groot aantal zilveren geldstukken te bevatten, die Marten den uitroep uitlokten: »Zoo, zoo, Vader, dat ziet er goed uit! Mij dunkt, er zitten daar meer guldens in, dan duiten in mijne schatkist." »En in de mijne daarbij!" lachte Anna. Maar de vader lachte niet.
Wronsky en Anna reisden sedert drie maanden te zamen in het buitenland; zij hadden Venetië, Rome en Napels bezocht en waren nu in een kleine Italiaansche stad aangekomen, waar zij eenigen tijd dachten te vertoeven.
EEN EIGENWIJS SCHRIJFSTER. (Anna de Savornin Lohman). Prijs f
Anna Van Gelder had aan haren man een voorzoon aangebracht, die, bij zijns vaders naam Jan Paulusz., haar naam Van Gelder voegde en nu mede in zeedienst en met de dochter van den Amsterdamschen koopman Wessel Smit getrouwd was. Twee dochters had Anna haren man geschonken: met de oudste, Margriet, hebben wij zooeven kennis gemaakt: de jongste, Anna, was in 1666 aan de pest overleden.
"Ik vrees, dat het boven te koud voor je zal zijn," sprak zij tot Anna. "Ik zou je gaarne naar beneden laten verhuizen, dan zijn wij ook dichter bij elkander." "Ach! heb toch maar geen zorg voor mij!" antwoordde Anna en zocht op Dolly's gelaat te lezen, of er een verzoening had plaats gehad. "Het is hier beneden vroolijker!" zeide Dolly.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek