United States or Cook Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Omdat ik gezondigd heb, verdien ik noch mijn geluk, noch de echtscheiding, en ik neem de schande aan, evenals de smart der scheiding." Anna was oprecht, toen zij zoo redeneerde, maar inderdaad had zij tot nu toe noch dit lijden, noch deze schande gekend, die zij meende als boete te zullen kunnen dragen.
"Maar ik zou wanhopig zijn, als dat bij hem ernstig gemeend was!" viel Anna hem in de rede. "En ik ben ook overtuigd, dat alles vergeten zal worden en Kitty zal ophouden mij te haten." "Ik moet je zeggen, Anna, dat ik die partij in het geheel niet voor Kitty wensch, en het is beter, dat het uit is, als hij, Wronsky, in een dag op u verliefd kon worden."
Reeds in die dagen vormde zich bij hem die eigenaardige meening omtrent de de vrouwen en de vrouwen-quaestie, welke zich later op zoo klare wijze in den roman Anna Karjenina heeft uitgesproken. "De scène bij de redactie heeft mogelijk zijne verbittering opgewekt tegen al wat Petersburgsch was, maar nog het meest zijne zucht tot tegenspraak.
Zoo stellig had hij verwacht, Anna hier te zullen vinden. 't Was zijn laatste hoop geweest, en thans begon hij steeds meer te vreezen, dat zij in de handen der Spanjaarden zou gevallen zijn, wat wel het schrikkelijkste lot was, dat haar treffen kon. Verdrietig dwaalde hij de stad door, van de eene straat in de andere, en ook de tweede dag was nu bijna verstreken.
Anna sluipt snel te voorschijn. Driftig komt Van Reelant naar boven stormen. In het flauwe, roodachtige licht der hanglantaarn staat de huishoudster raadselachtig met den vinger op de lippen. »Wat is er?" »Uw schoonzuster is binnen!" »Mijn schoonzuster...." »Ja wel! Ze is met meneers sleutel binnengekomen. Ik moet maar net doen, of ik haar niet zie!"
Dit gesprek werd afgebroken door Anna, die de heeren in de biljartkamer had aangetroffen en nu met hen op het terras terugkeerde. Vóór den middag was er nog veel tijd en het weer was schoon. Daarom werden allerlei voorslagen gedaan, hoe men de nog overblijvende twee uren het best zou kunnen doorbrengen.
Zijne armen praamden en zijne oogen dwongen om antwoord. Hij zag alleen heur hoogblozend gelaat en heur oogen die nere doken om niet te moeten ja zeggen. Dan draaide zij het hoofd weg en achter het venster zagen zij Anna die naar de deure toekwam. Met een blik van overeenkomst lieten zij malkander los en stonden kalm en lachend te midden den vloer.
Juist begon Anna het bevel op te volgen, toen de deur geopend werd en Bob, rood van het harde loopen, binnen kwam. »Dag meester,» klonk het zacht van zijne lippen. »Dag Bob. Waar kom jij zoo laat vandaan?» »Van buiten, meester.» »Ja, dat spreekt vanzelf. Maar waarom kom je zoo laat?» Bob keek zwijgend voor zich op den grond. »Ik hoor niets, Bob. Kun-je niet spreken?»
Niet slechts voor mijn eigen, ook voor anderer familiebelangen zorg ik," zeide hij met een ernstig gezicht. "Ach, dat verheugt mij zeer," antwoordde Betsy, die dadelijk begreep, dat hij van Anna sprak. En met hem in de zaal terugkeerend, namen zij plaats in een hoek. "Hij brengt haar nog om het leven," zeide zij fluisterend en veelbeteekenend. "Het is ondragelijk, ondragelijk ..."
Sedert den 24en Augustus 1561 was hij namelijk de echtgenoot eener protestantsche vorstin, Anna van Saksen, de dochter van den beroemden keurvorst Maurits.
Woord Van De Dag