Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
Reeds eenige malen had zij het rollen der wielen meenen te hooren, maar zij had zich vergist; eindelijk hoorde zij niet alleen het geraas van een rijtuig, dat het plein opreed, maar ook het roepen van den koetsier. Zelfs vorstin Warwara, die patiëntie speelde, bevestigde het en Anna stond blozend op, maar in plaatst van naar beneden te gaan bleef zij staan.
Zij vermoedde alleen onaangename dingen, maar het ware raadde zij niet. "Gij hebt een grooten invloed op Anna en zij houdt veel van u; gij moet mij helpen."
"Dan zal ik met je mee gaan." "Doch niet tot bij ons aan huis!" "Even maar de straat over, hier." Het was donker buiten. Weer begon hij vleierig: "Anna, mijn liefste Anneke...." "Kon je je maar wat fatsoenlijker gedragen," antwoordde ze bits. "Ik wil alles doen wat je wil, als je maar houdt van me...." "Laat me los, riep ze. Raak me niet. Ik wil naar huis."
Hij wist, dat dit van zijn kant wraakneming zou zijn, en deze wilde hij niet. Maar het meest onmogelijk kwam hem de scheiding om den wil van Anna zelf voor. Dolly's woord te Moskou, dat hij bij een scheiding slechts aan zich zelf dacht en daarbij niet in aanmerking nam, dat hij er Anna door te gronde zou richten, was hem in de ziel gevallen.
"Wat deert je, Anna?" vroeg hij, toen zij eenige honderd stappen gereden hadden. "Dat is een slecht voorteeken!" antwoordde zij. "Kom nonsens! Gij zijt hier welbehouden aangekomen en dat is de hoofdzaak. Gij kunt niet vermoeden, hoezeer ik op je hulp reken! Wat ik al niet van je verwacht!" "Kent gij Wronsky reeds lang?" "Ja, ge weet toch zeker, hoe wij hopen, dat hij Kitty zal trouwen?"
Weet ge waarom ik vandaag vertrek in plaats van morgen? Ik moet het je opbiechten," zeide Anna, terwijl zij gedecideerd achterover in haar stoel leunde en Dolly vast in de oogen zag, en tot haar genoegen bemerkte deze, dat Anna tot over de ooren en tot aan de kleine zwarte krullen in den nek rood geworden was: "Ja," ging Anna voort, "weet ge, waarom Kitty niet is komen eten?
Een flesch sect!" riep Stipan Arkadiewitsch. "'t Doet me veel genoegen," zeide Wronsky; maar ondanks hun wederzijdschen wensch en dien van Stiwa, hadden zij elkander niets te zeggen en beiden gevoelden dat. "Gij weet, dat hij Anna nog niet kent," zeide Oblonsky tot Wronsky. "Ik breng hem bepaald bij haar. Wij willen er met hem heenrijden."
"Ik zeg maar dit eene, Alexei Alexandrowitsch: Ik ken u als een voortreffelijk en stipt rechtvaardig man, ik ken Anna verontschuldig mij, ik kan mijn gevoelens omtrent haar niet veranderen als een goede, prachtige vrouw, en daarom houd het mij ten goede kan ik daaraan niet gelooven. Hier bestaat een dwaling," zeide hij en sloeg met de hand op de tafel, "dat is zeker!"
"Het schijnt, dat de levenswijs, die ge nu gekozen hebt, ook op uw begrippen invloed heeft. Ik acht het eene zoozeer, als ik het andere veracht. Uw verleden acht ik, uw heden veracht ik. Van de beteekenis, die ge aan mijn woorden geeft, was ik steeds ver verwijderd." Anna zuchtte en boog het hoofd.
Alexei Alexandrowitsch liet zich ook terstond door dit thema gevangen nemen en begon de door de vorstin bestreden nieuwe ukazen ijverig te verdedigen. "Maar dit wordt intusschen aanstootelijk!" fluisterde eene dame, met de oogen Anna, haar man en Wronsky aanduidend. "Wat heb ik u gezegd?" antwoordde Anna's vriendin fluisterend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek