Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
"Nee ik niet!", viel hij haar in de rede: "andren wel. Ik nièt!" "As 'r dan meer zijne as jij bin", sprak ze rustig: "dan beklaag ik ze met 't geloof gaat 't geluk uit je weg"...
Ik had altyd gemeent, als ik niet trouwde, myne Pupil myn goed te maken, met zo wat Legaten aan myn oude Bedienden; maar zy doet een ryk Huwelyk, en ik zeg: zie, Abraham Blankaart, gy moet geen water in de zee dragen, myn Vriend. Nu moeten er andren wel van varen. Och God! het moet hier immers alles blyven; en wel doen is de boodschap. Is dat zo niet, myn goeje Vriend? Hy.
BIANCA: Wees niet bevreesd: ons welbeminde gast Zal zelf zijn plaats en uur weten te kiezen; Nu is 't dat uur niet. Gij ontstemt hem slechts Met uw lomp dringen. GUIDO: Eerzame Simone, Een andren keer. Vanavond ben 'k tevreden Met de zachte muziek van Bianca's stem, Die, als zij spreekt, de te verliefde lucht Bekoort en aardes wanklen kring rondom Haar schoonheid vastlegt. SIMONE: Vlei haar niet.
Zooals een vol bed blauwe violieren zoo hief de zaal zich, en er was een donder van rumoer door de donkre vergadring. En Willems hart werd klaar zooals een parel, en hij voelde zich daar tusschen geworpen, tusschen zijn kameraden, zoo zooals een niets-waardige, maar die door de andren eerst een waardige wordt en zuiver klaar.
Aldus verloste d' een' den andren broeder waard, Die heel verlaten scheen, naar aller menschen oordeel; Want die de Heere helpt, heeft altijd 't grootste voordeel. Wij hebben onzen last getrokken zoo veel jaar. Wanneer de tijd verschijnt, zoo is Gods hulpe daar; De Heere Zebaoth mocht wel Loths kommer stelpen, Eer Abram ooit optrok had hij hem kunnen helpen. Waarom en deed hij 't niet?
Het hoogste heil moet ieder hart verblijden Dat schouwt mijn Vrouwe in andrer vrouwen kring; Wel voegt dat wie haar ooit mocht begeleiden, God danke in diepe verootmoediging. Zòò zedig is haar schoonheid en bescheiden, Dat nimmer nijd der andren hart beving; Maar ze ook om hen een glorie schijnt te spreiden Van hoop, van liefde en van verteedering.
Toch telkens wanneer je zoo stond, schouder aan schouder, lichaam naast lichaam, eigen gedachten-bewegen naast dat van 'n ander, hoofden ontelbaar rondom, dee je niks meer afzonderlijk. Gelijk de adem uit die koppen in de vaal-grauwe winterlucht zoog, de harten klopten, de oogen staarden, de longen wiegden werd je driftig met de andren, vroolijk met de andren, neerslagtig met de andren.
Daar nu stond de onwrikbare Ojan-Pavo, Trotsch en krachtig in de volksvergaâring. Op het plein, daar stond hij onder de andren, Als een hooge pijnboom onder struiken. En hij hief zijn stem op, en trotseerde: "Is hier iemand, van een vrouw geboren, Die mij van het plekjen, waar ik beide, Ook éen enklen duimbreed kan doen wijken?
"Dwaas!" zei ze. "Heb ik je ooit verboden andren je werk te laten namaken? Wat wilde ik anders dan het genie vrij maken van handenarbeid!" Toen verdween zij. Kevenhüller was een paar dagen krankzinnig. Daarna werd hij weer een gewoon mensch. Maar in zijn waanzin had hij Ekeby doen afbranden. Geen mensch was er toch bij gekwetst.
Een andren avond, Hopen wij, zult gij als een vriend hier komen Vanavond komt gij om mijn waar te koopen. Niet-waar? Wat gij begeert, fluweel of zijde, Ik twijfel niet of 'k heb iets keurigs veil, Dat uw keus winnen kan. 't Is waar, 't is laat. Maar arme koopluî zwoegen dag en nacht Voor schaamle winst.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek