Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juli 2025
"Ja, dankje, dat is mijn plan. Kom, Amy," en Jo maakte een einde aan het bezoek, meer dan ooit gevoelende, dat visites een slechten invloed op haar humeur oefenden.
Amy verstond de kunst, door smaak en handigheid zooveel mogelijk partij te trekken van haar uiterlijke gaven; een gelukkig talentje voor een onbemiddeld jong meisje.
Het deed iemand goed op te merken, hoe hij "mijn kinderen", zooals hij het jonge paar noemde, toelachte; nog aardiger was het te zien, hoe Amy hem haar kinderlijke liefde bewees, waardoor zij zijn oud hart geheel en al won; en het best van alles was het Laurie gade te slaan, zooals hij om die twee heendraaide, alsof hij zich niet verzadigen kon aan het liefelijke tafreel.
"Niet half zoo groot als de uwe, Moeder. Hier is hij, om u heen, en wij kunnen u nooit genoeg danken voor al het geduld, waarmee u gezaaid en gemaaid hebt," riep Jo, met haar oude onstuimige hartelijkheid. "Ik hoop, dat er jaarlijks meer tarwe en minder onkruid mag zijn," zei Amy zacht.
Maar al was zij maar eenvoudig miss Campbell, zoo was zij toch een echte Schotsche, een dier edelaardige meisjes van Thulé, met blauwe oogen en blonde haren, welker portret, geschetst door Findon of Edwards, en temidden der afbeeldingen van Minna, van Brenda, van Amy Robsart, van Flora Mac Ivor, van Diana Vernon, van miss Wardour, van Catherina Glover, van Mary Avenel geplaatst, de keepsake niet onwaardig zou geweest zijn, waarin Engelschen de schoonste vrouwentypen van hunnen grooten romanschrijver bijeen brengen.
Als er iets is, dat ons ergert, wanneer wij nog jong zijn, dan is het wel, dat ons dit onder den neus gewreven wordt, en nog grievender is het, als men ons daarbij vriendelijk verzoekt: "Nu maar gauw wat te gaan spelen." Amy stoof bij deze beleediging op, en besloot het geheim uit te vorschen, al moest ze er een uur lang om zeuren.
Nooit, nooit zou ik zoo'n vernederenden morgen hebben kunnen doorkomen," en Amy naaide weer voort, in het trotsch bewustzijn van haar braafheid en het gelukkig ten einde brengen van zoo'n sierlijke zinsnede. "Ik heb heelemaal vergeten aan tafel te vertellen, wat ik van morgen voor aardigs gezien heb," kwam nu ook Bets uit den hoek, terwijl ze al pratende Jo's rommelig mandje opruimde.
Toen Amy en Laurie hun engagement berichtten, vreesde mevrouw March, dat Jo het moeilijk zou vinden er zich in te verblijden, maar haar vrees werd spoedig weggenomen, want hoewel Jo eerst heel ernstig keek, nam zij het heel kalm op, en was reeds vol hoop en plannen voor "de kinderen", nog eer zij den brief tweemaal gelezen had.
Er vormde zich een kringetje rondom haar, en Amy spitste de ooren om te hooren, wat er verhandeld werd, want verbaasde uitroepen vervulden haar met angst, opengesperde oogen en opgeheven handen deden haar vergaan van nieuwsgierigheid en herhaalde uitbarstingen van lachen haar branden van verlangen om aan de vroolijkheid deel te nemen.
Jullie mannen vertelt ons, dat wij engelen zijn, en álles van jullie maken kunnen, wat wij maar willen; maar niet zoodra trachten wij je in alle oprechtheid van dienst te zijn, of jullie lacht ons uit en wilt niet luisteren. Wel een bewijs hoeveel die vleierij waard is!" Amy sprak bitter en draaide den ongelukkigen martelaar aan haar voeten den rug toe.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek