Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Amy giste dat hier meer achter stak, maar kon niet raden wat, en antwoordde bedaard, hoewel zij zich gekrenkt voelde en dat ook toonde: "Misschien hebt u liever, dat ik in 't geheel geen tafel neem?"
"Waar ben je geweest, en wat hou je daar achter je rug?" vroeg Meta, verbaasd dat luie Amy, naar haar mantel en hoed te oordeelen, al zoo vroeg was uit geweest. "Lach mij niet uit, Jo; ik had gehoopt, dat niemand het van te voren zou gemerkt hebben.
"Waar heb je al die soort van dingen geleerd?" vroeg hij met een onderzoekenden blik. "Daar 'al die soort van dingen' nog al vaag klinkt, zul je misschien wel zoo goed willen zijn je nader te verklaren?" antwoordde Amy, die heel goed wist, wat hij bedoelde, maar hem ondeugend opdroeg te beschrijven, wat onbeschrijfbaar is.
Purper van schaamte en toorn deed Amy haar twaalf vreeselijke wandelingen heen en terug, en iederen keer, dat een veroordeeld paar, o, zoo dik en sappig! uit haar onwillige handen viel, vermeerderde een juichtoon van de straat de smart der meisjes, want die vreugdeuitingen zeiden hun, dat de kleine Iersche kinderen, hun geslagen vijanden, met Amy's tractatie hun voordeel deden.
"Ik vind, dat het een moeilijk jaar is geweest," merkte Amy op, terwijl ze met peinzenden blik naar het flikkeren van het licht op haar ring keek. "Ik ben blij, dat het om is, omdat wij u weer terug hebben," fluisterde Bets, die op Vaders knie zat. "Het was wel een oneffen weg voor jullie, mijn kleine pelgrims, vooral het laatste gedeelte.
Jij gaat naar tante March, en ik kom je elken dag halen om te wandelen of te rijden, en we zullen een hoop plezier samen hebben. Is dat niet beter, dan hier te zitten pruilen?" "Ik wil niet weggestuurd worden, alsof ik in den weg loop," snikte Amy op beleedigden toon. "Maar mijn lieve kind, het is om je gezond te houden. Je verlangt toch niet ziek te worden, is 't wel?"
De twee kibbelden nooit; Amy was "te wel-opgevoed," en Laurie op dit oogenblik te lui; hij gluurde dus na een poosje met een onderzoekenden blik onder den rand van haar hoed; zij antwoordde met een glimlach en zij reden samen voort in de meest vriendschappelijke stemming.
Gedurende haar speeluren schreef zij dit gewichtig document zoo goed ze kon, met eenige hulp van Esther, wat betreft de wettelijke termen, en toen de goedhartige Fransche haar naam geteekend had, viel Amy een pak van het hart en legde ze het papier weg, om het aan Laurie te laten zien, op wien haar keuze als tweeden getuige gevallen was.
"Ze zijn heel mooi, maar ik vind je nog wel wat jong voor zulke sieraden, Amy," zei mevrouw March, met een blik op het ronde handje, waaraan de blauwe steenen schitterden, vastgehouden door twee kleine gouden, in elkander gevatte handjes.
"Dag, Amy," en met deze woorden, gesproken op den toon dien zij graag hoorde, verliet Laurie haar, na een handdruk, bijna pijnlijk van hartelijkheid. Den volgenden morgen ontving ze, in plaats van het gewone bezoek, een briefje, dat haar bij den aanvang deed glimlachen, maar bij het einde zuchten: Mijn lieve Mentor!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek