Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Go zat met gefronsde wenkbrauwen aan de groote schrijftafel. De juffrouw was dadelijk om beschuit en Eau des Carmes en ossetong uitgegaan. Nu peinsde ze, hoe thuis toch altijd zieke-soep bereid werd; ze geloofde van schenkelvleesch en poulet.... maar hoeveel.... ze had er geen idee van. Misschien wist Han het; die zou wel gauw komen, als-ie het hoorde.
Ze was blijkbaar in een zeer melankolieke nachtstemming. "Wees nou maar stil! Kom nou, dikkert!" Als-ie dikkert zei, was-ie verteederd. "'k Kan toch al niks meer eten!"... "Ga morgen maar naar De Smitt." "Was 'k d'r maar uit!" "Kom nou malle dikkert!... D'r zijn toch nog valsche gebitten te krijgen." "Wie mot dat betalen?" "'t Zal wel kommen."
De andren zaten naast 'm, zag-ie niet, zag-ie alleen als-ie het hoofd afwendde naar de zij van de glazen-kast, die verlegen vlekkingen had en 't rood gebroei van het koperen ganneke-ijzer op d' onderste plank. Laag drukte de zoldring met plompe geel-bruine balken, op de goudsels van zwart, bruin en brons der avondscheemring.
"Hen-de-rik!" "Oome! Oo-mè! Oo-mè!" "Hahaha! .... Hij zal niet weten wat-ie ziet als-ie wakker wordt!" "Hen-de-rik! Hen-de-rik!" "Meneer Tas!.... Meneer!" "Oome! Oo-mè!" "Daar heb je 't nou! Nou hoor-ie ons niet door 't leven dat 't water maakt!" "Nou, maar ik durf d'r best heen te loopen." "Nee. Laat dat nou. Je krijgt natte voeten voor niks. Jongen! Jongen!
"Kind, bedwing je humeur," suste Pieter zéér voorzichtig: "ik heb honger".... In geen twaalf uur had-ie behoorlijk gegeten. Z'n maag rommelde onkiesch. 't Viel niet mee. Zóo als-ie z'n hand naar 'n vlerk uitstrekte zòng de kip. 'n Zwarte zwerm vliegen, die gesmuld had, stoof omhoog. "Nou dat nog!" , zuchtte de heer Zwaluw, 'n vies gezicht trekkend. De kip was innig veradellijkt, òn-welriekte.
En als-ie voorzichtig ophield, blij dat-ie mocht uitscheiden, na 'n harden dag arbeid, of als-ie geeuwend de lectuur stopte, zei ze zachies: "verder". Had ze 'n goeien dag, 'n dag van veerkracht, dan schoof ze 'r stoel dicht naar 't raam, las tot 'r wangen rood werden. 't Mocht niet, 't vermoeide te veel zei de dokter as-ie weg was, begon ze opnieuw.
Z'n voorspelling kwam uit. Telkens als-ie 'r over las, keek-ie z'n vrouw en z'n dochter aan, knipte met de oogen en sprak: "Jawel! Nou zie je hoe anderen met mìjn veeren strijken! Over vijftig jaar is de heele vaart onder water, heb je geen schipbreuken meer, kan 't stormen zoo hard as 't wil, wordt niemand meer zeeziek...." "'k Wou dat wij zoo'n boot hadden, pa," droomde Amélie verlekkerd.
Vroeg, den volgenden morgen, was-ie naar Juda, die in de Rapenburgerstraat woonde, geloopen. In bed kon-ie 't niet uithouen. Uren en uren had-ie koortsachtig, verhit van bloed, aan wat op 't donker portaal gebeurd was, liggen denken. 'r Was tusschen hem en haar iets ontstaan, 'n geheim geworden, dat 'm verheugde en hinderde. Als-ie de zuiging van 'r lippen, de lenigte van 'r lichaam hervoelde, werd 't rood achter z'n oogleden als-ie d
Ze ziet niets van 'm dan de punt van z'n bruinen baard, 'n glimmertje van de gouden lorgnet en 'n tip van z'n neus. "Zoo morst-ie nou altijd met z'n sigaren als-ie na den eten indut." "Gaat oom hier wat vooruit?" "Vooruit? Hij is zoo gezond als 'n visch. Hij beeldt zich alles in ... Hij 's nog nooit ziek geweest." "Toch heeft-ie an pa geschreven, dat-ie zich zoo zwak voelde."
"Nee, schei uit met dat zoenen, akeligheid!" Het zeil was klaar. Nu stond hij op een keukenstoel en hing de gordijnen op. "Ze zijn te kort, Hen." "Da's niks. Dat kun je van buiten niet zien." "Wat een gezellige kamer, als-ie angekleed is, hè?" "Zoo, nou doe ik niks meer." Ze zaten samen bij de tafel. Pop had koffie gezet. Hen las de krant, die hij aan een kiosk gekocht had.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek