United States or Wallis and Futuna ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Wat wilt u zeggen?" vroeg hij, terwijl hij den geheimzinnigen man verwonderd aankeek. "Ik spreek niet in raadselen. Ik tracht me duidelijk uit te drukken. In 't belang van uw veiligheid is 't noodig dat uw vijanden gelooven, dat u onvoorbereid en geheel te goeder trouw is geweest." Ibarra schrok. "Mijn vijanden? Heb ik dan vijanden?"
»Dat heb ik niet gezegd, mijnheer,« antwoordde Oliver verbaasd. Dit klonk zoozeer als een leugen, dat de oude heer Oliver eenigszins strak aankeek. Het was onmogelijk aan hem te twijfelen; er sprak waarheid uit elken scherpen trek van zijn mager gezichtje. »Een of ander misverstand,« zei Mr. Brownlow.
Plotseling bleef ik staan.... Het hart klopte mij sneller in den boezem! Onder een struik, op vijftig passen afstand, tusschen de doornen en ruigten, zag ik voorwaar iets. Het was zwartachtig, met een zilverachtigen rand, en vertoonde een plek van levendig rood, evenals een vurig oog, dat mij aankeek!
En achter zich hoorde hij licht schrikkend een deur opengaan en hij keek om en zag zijn juffrouw, die hem aankeek met een onderzoekende verwondering, vragende schel en wrevelig, valsch-lieverig: "Gaat u al weg, meneer?.... moet u niet ontbijten?.... 't Is klaar!...." Ze hield niet van hem, dat wist hij; hij was een stugge meneer, hij praatte nooit met haar als 't niet hoog noodig was.
Eens, dat deze vier personen in de groote zaal van de herberg van vrouw Hansen vereenigd zaten, sprak Ole Kamp plotseling, zonder overgang of zonder eenige andere voorbereiding. »Daar valt mij iets in, Hulda. Luister, eene goede gedachte, kindlief." »Welke gedachte?" vroeg het jonge meisje, terwijl zij den jongen zeeman aankeek.
Maar in de uitdrukking, waarmee hij den jovialen dokter aankeek, lag verwondering en verwijt, wat de andere niet scheen te merken. Hij begon de wond te sondeeren en nauwkeurig te onderzoeken. Maar de gewonde werd ongeduldig en drukte, met een pijnlijk steunen, zijne hand weg. Laat mij met rust, zeide hij nauwelijks hoorbaar, ik moet toch sterven.
Mijn arm klein roodborstje, dat zijn kopje uit zijn venstertje stak en mij aankeek! Ik heb er om geweend. Ik zou de kat hebben kunnen vermoorden. Maar nu weent niemand meer. Iedereen lacht, allen zijn gelukkig. Ge gaat met ons mede. Hoe tevreden zal grootvader zijn! Ge zult uw aardbeziënbed in den tuin hebben om het te beplanten, en wij zullen zien of uw vruchten even schoon als de mijne zijn.
Te Queenstown ging een van mijn nieuwe kennissen, mijnheer Lennox, van boord en toen ik iets zei over de meren van Killarney, zuchtte hij, en neuriede, terwijl hij mij sentimenteel aankeek: "Wie kent haar niet, Kate Kearny? Zij woont aan het meer van Killarney; Voor haar blik, vol van glans, Taant de zon aan den trans; Maar noodlottig is 't oog van Kate Kearny." Belachelijk, hè?
"Weet je wel, Maroessia!" vervolgde de afgezant, terwijl hij het kleine meisje strak aankeek, "weet je wel, dat het land vol vreemdelingen, soldaten, menschen zonder medelijden is? Weet je wel, dat wij slechts vijanden, sabelhouwen of geweerschoten zullen ontmoeten? Weet je wel, dat er overal bloed vloeit? Weet je dat wel?..." "Ja," antwoordde Maroessia, "ik weet dat alles."
Verscheidene malen hielp zij hem zich te beter in de plooien van den mantel wikkelen, en meer dan eens zag ik dat zij hem met een innig medelijden aankeek. Hij schoof dan ook inderdaad gedurig dichter en vertrouwelijker naar haar toe.