Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 oktober 2025
Als het oogenblik gekomen was, werd zoo luid mogelijk op de trompetten geblazen, de slagboomen vielen, en de paarden stormden vooruit, terwijl de menigte luide kreten aanhief, en in woeste opgewondenheid jubelde. De vijfde dag was aan de overwinnaars gewijd. Een knaap werd naar het heilige boschje gezonden, om met een gouden mes takken van een wilden olijfboom af te snijden.
Hans door den schok half omgeworpen, kon een kreet van pijn niet bedwingen. Ik begreep waarom, toen ik, mijne handen in de vloeistof stekende, op mijne beurt een geweldig geschreeuw aanhief: de bron was kokend heet. "Water van honderd graad!" riep ik. "Welnu! het zal bekoelen", antwoordde mijn oom.
van de Missa in duplicibus aanhief, een ietwat oudere zanger alsdan zeide: "Hoort, de voois van Erodewijk". Hierdoor werd dan bedoeld Halewijn, die elders ook als "de stoute Roland" bekend staat. Zie verder Van Duyse, Het Oude Nederl. Lied I, bl. 1 vlg. of: En daar vlogen drij vogelkens over den Rijn, En daar stierven drij dochterkens fijn, enz.
Maar neen, dat was immers niet mogelijk; waarom zou zulk een lieftallig jong wezen tranen storten op zulk een heerlijken Pinksterdag? En inderdaad, toen de geestelijke den zegen had uitgesproken, en de gemeente den slotzang aanhief, sloeg zij hare oogen rustig en vroolijk op. Bij het naar huis rijden vermaakte Liesje zich met het bonte gewoel op den weg.
Nauwelijks echter had ik een oogenblik rondgeloopen, of ik hoorde een flauwe stem kort bij mij, die erbarmelijke klaagtonen aanhief, welke ons de wind en de regen tot nog toe waarschijnlijk hadden belet te hooren. "Wie is daar?" riep ik, zonder in de duisternis eenig voorwerp te kunnen onderscheiden: "Klaas! licht eens bij. Hier in de buurt is iemand, die angstig kermt."
Het vuur verspreidde zich snel door het kasteel, toen Ulrica, die het ontstoken had, op een torentje verscheen, volkomen gelijk aan eene furie der ouden, en een krijgszang aanhief, zooals eertijds de Skalden bij de nog heidensche Saksers op het slagveld gewoon waren te zingen.
Op dit oogenblik spreidde een der dienstdoende geestelijken een groot stuk rooskleurige stof op den vloer, terwijl het koor een moeielijk uit te voeren psalm aanhief, waarin de bas en tenor elkander antwoordden; de priester gaf het bruidspaar een teeken door naar het tapijt te wijzen.
Zij bleven nog eenige minuten staan fluisteren, toen buiten, omstreeks tien stappen van de plek waar zij stonden, een hond zijn lang, somber gejank aanhief. De knapen klemden zich doodelijk ontsteld aan elkander vast. "Wie van ons beiden zou er om koud zijn?" bracht Huckleberry, naar adem snakkende, uit. "Ik weet het niet. Kijk maar eens door deze scheur in den muur."
Ten tijde van Maria-Theresia zond het gemeentebestuur van Sichem, naar verluidt, een verzoekschrift naar de Generale Staten van Brabant, dat aldus aanhief: "Wij, Heeren van Sichem, vragen aan U lieden de toelating om eene merkt te mogen oprichten." Waarop geantwoord werd: "Als gij sijt Heeren en wij lieden, Dan sal de merkt van Sichem nooit geschieden."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek