United States or Macao ? Vote for the TOP Country of the Week !


Εις τους θνητούς αγγέλλουν την ημέρα η κορυφές του Παρνασσού κει πέρα η απάτητες, με όψι λαμπερή, και ο καπνός που απ' τη σμύρνα βγαίνει την ξερική, πετάει και ανεβαίνει, στου Ροίβου τα παλάτια προχωρεί. Από το θείο τρίποδα η μάντισσα και πάλι μαντέματα θαρχίση στους Έλληνας να ψάλλη, που ο Φοίβος ο θεός θα 'ρθή και θα της τραγουδήση.

Βγαίν' η νύφη με τα κορίτσια, ακολουθάει η μάννα με τον Κωσταντή, τις γειτόνισσες κλ. Ώρα καλή να δώση ο Θιός Και των αγιώνε η χάρη, Να φέγγης πάντα λαμπερή Σαν ταργυρό φεγγάρι. Τα ίδια. ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑ, ύστερα ΚΕΡΙΑΚΟΣ Γαρουφ. Είδα πολλούς γάμους, μα σαν και τούτον άλλο δεν είδα. Πιώτερες κλάψες παρά χαρές. Το φαρμάκεψαν τα δάκρια αυτό το ροδόσταμα. Δεν την καταλαβαίνω μα το ναι τέτοια βιάση.

Λάμπουν τ' ασήμια του γαμπρού και τα χρυσά της νύφης Κ' η λαμπερή τους η ωμορφιά, σαν ήλιος, σαν φεγγάρι. Δεξιά ζερβιά παίζουν νουνός και βλάμης τ' άλογά τους, Κι' όλο κυττάν τα νηόγαμπρα κι' όλο χαμογελούνε. Πάει ο γαμπρός σαν αητός, ορθός, καμαρωμένος, Κ' η νύφη πάει σαν πέρδικα, γλυκειά, χαμηλομμάτα.

Μοναχά το βράδυ βράδυ, Σίντα βασιλεύει ο ήλιος, σίντα ανάβονται τ' αστέρια, Απ' του Κάστρου τα βουλίδια κι' από τα χαλάσματα Λεν πως βγαίνει ασπροντυμένη, σαν Στοιχειό, σαν Φάντασμα. Τι νάνε η λαμπερή φωτιά μέσ' 'ς το βουνό το πέρα Πού πότε πότε ανάβεται και πότε πότε σβυέται; — Αυτήν την ώρα οι πιστικοί τα πρόβατα σκαρίζουν.

Πολλές βολές στα μάτια της τα μαύρα και μεγάλα Είδα να καθρεφτίζεται η λαμπερή σου αχτίδα Πολλές βολές κουρμάστηκα οι αντίλαλοι του λόγγου Να παίρνουν οχ το στόμα μου και στα πουλιά να λένε Το χαϊδεμένο τόνομα της μαυρομάτας Χρύσως. Να κάτεχες τι χαλασμός που γένετ' εδώ μέσα!

Από νεραντζιά δε φούντωσε τέτοιο δροσάτο κλωνάρι. Ως τόσο παιδιά μου, νύχτα σαν ετούτη κι από μέρα πιο λαμπερή δεν την είδαν τα μάτια μου. Ως και το φεγγάρι τη ζούλεψε τη χαρά μας. Στην πατινάδα, παιδιά, να το καταλάβη κι ο ουρανός. Κράλη, να το δης το χωριό μας με τ' ολοφέγγαρο, και να μείνη μες στην ψυχή σου. Κράλης. Να μας ξανακεράση πρώτα η νύφη, κι ό,τι προστάζεις κατόπι.