United States or Bangladesh ? Vote for the TOP Country of the Week !


Έρχεται κι ο Βασιλικός Επίτροπος, ο Κόμητας Διονύσιος, με ρητή προσταγή ακόμα και να τους ξορίση τους κατηγορημένους αν είναι ανάγκη. Γέμισε η Τύρο φίλους του Ευσεβίου, ενώ οι ορθόδοξοι οι Επίσκοποι μήτε προσκαλέστηκαν. Το τέλος δεν είταν ανάγκη να πάη ο Αθανάσιος στην Τύρο για να το μάθη. Τι να κάμη όμως, που η προσταγή του Κωσταντίνου είταν οριστική.

Πηγαίνει και προτείνει του Βασιλέα Σύνοδο στην Καισάρεια της Παλαιστίνης. Δέχεται ο Βασιλέας, και τρέχουν όλοι οι φίλοι του Ευσεβίου στην Καισάρεια να δικάσουν τον Αθανάσιο. Προσκαλιέται ο Αθανάσιος, ή καλλίτερα, προστάζεται από τον ίδιο τον Κωσταντίνο νάρθη στην Καισάρεια. Ο Αθανάσιος όμως δεν έρχεται, κ' έτσι δε γίνεται τίποτε στην Καισάρεια.

Θέλοντας και μη τράβηξε κατά την Τύρο και παρουσιάστηκε μπρος στους λύκους εκείνους, ο αληθινός ο ποιμένας της χριστιανωσύνης. Τονέ συνόδεψαν κι' άλλοι επίσκοποι, ως πενήντα. Του Ευσεβίου δεν του ήρθε να βλέπη και τόσους ορθοδόξους μαζεμένους· αυτός ήθελε να καταδικάση τον Αθανάσιο και να γλυτώση. Συλλογιέται λοιπό να τους τρομάξη τους αντίπαλους του με τακόλουθο κίνημα.

Σα να το μισομετάνοιωσε κι αυτό ο Αυτοκράτορας, σα να του ξανάνοιξε τα μάτια κάποιος ορθόδοξος συβουλάτορας, κι άξαφνα μήτε τη Συνοδική απόφαση δεν επικύρωσε, μήτε κήρυξε το θρόνο της Αλεξάντρειας χερεμένο. Το κακό όμως έγινε που έγινε πια τώρα. Πέρασε είχε δεν είχε του Ευσεβίου το θέλημα.

Αμέσως το κατάλαβε πως ο Άρειος μήτ' άλλαξε μήτε μπορούσε ναλλάξη, και πως αν ερχότανε στην Αλεξάντρεια, θάσπαιρνε ζιζάνια και διχόνοιες εκεί που ο ίδιος ζητούσε να σπείρη ειρήνη κι ορθοδοξία. Στέλνει λοιπόν απάντηση του Ευσεβίου πως αδύνατο τέτοιο πράμα. Πηγαίνει τότες ο Ευσέβιος και καταπείθει τον Κωνσταντίνο, ο ίδιος να γράψη του Αθανασίου, και τούγραψε ο Αυτοκράτορας.

Ακούγει ο Κωσταντίνος ιεροσυλίες, φονικά, στάσες, τέλος πως και θησαυρό μεγάλο μάζεψε τάχα ο Αθανάσιος να πολεμήση τον Άρειο και τον Κωσταντίνο, έχοντας κι άσκημα γράμματα από τον Έπαρχο το Φιλάγριο που δεν του ερχότανε να βλέπη τον Αθανάσιο να τονέ θεοποιή ο λαός, άρχισε πάλε να οργίζεται και να χολοσκάνη. Έγινε ο σκοπός του Ευσεβίου. Ήρθε η ώρα του.

Κατόπι, σαν το καλοσυλλογίστηκε, κατάλαβε πως δε σύφερνε να τον αγριέψη και πολύ το λαό, και πάσκισε να φέρη κάποιο συβιβασμό· και για να μη μένη κανένα μέρος παραπονεμένο, διόρισε διάδοχο του Ευσταθίου όχι τον υποψήφιο του Ευσεβίου, παρά τον Ευφρόνιο της Αντιόχειας. Κ' έτσι έμεινε μισοκάμωτη η ραδιουργία του Ευσεβίου. Πάλι όμως δεν απελπίστηκε ο Ευσέβιος.

Από την άλλη μεριά ο Άρειος, βλέποντας ξεκαμωμένο τον Αθανάσιο, συλλογιέται πως καιρός του είναι να κατέβη και να θρονιαστή πια στην Αλεξάντρεια, και πηγαίνει εκεί μ' αυτό το σκοπό. Η Αλεξάντρεια όμως, ορθόδοξους γεμάτη, ησυχία δεν είχε αφότου ξαναφάνηκε πάλε ο Άρειος. Δεν τους ήρθε των φίλων του Αρείου και του Ευσεβίου αυτή η αναστάτωση. Μια και νάφτανε σταυτιά του Αυτοκράτορα, είτανε χαμένοι.