United States or Liechtenstein ? Vote for the TOP Country of the Week !
Γένος που μπορούσε ακόμα να βγάζη ανθρώπους καθώς ο Αθανάσιος κι ο Βασίλειος, δίχως άλλο φύλαγε μέσα του μεγάλη δύναμη για καλό, μεγάλα μελλούμενα. Άλλο παράδειγμα, ο Γρηγόριος. Νους αν όχι τόσο Σωκρατικός καθώς ο Βασίλειος, χαριτωμένος όμως, κ' ίσως ίσως και πιο ρωμαίικος. Τότες που ξαναβγήκε στον κόσμο από τ' αναχωρητήρι του Βασιλείου, δεν έμεινε μέσα στην οχλοβοή και καιρό.
Το χαρτί δεν το ξεδιάλυνε καθαρά. — Μάγια; είπε η μητέρα μου. — Ίσως ναι, ίσως κιόχι. Δε σούπα πως δε ξεκαθαρίζεται; Μα θα του περάση, άνε του κάμης ό,τι θα σου πω. Από τη βούργια, που φύλαγε το μοιροχάρτι του, έβγαλε μια λουρίδα χαρτί, γραμμένη έτοιμη, κείπε της μητέρας μου: — Αυτό το φυλαχτάρι να το τυλίξης με κεροπάνι, να το ράψης και να του το κρεμάσης στο λαιμό. Να το κρατή κατάσαρκα.
Κ' έτσι τώρα κι ομπρός μήτ' αυτή η πρόφαση δεν υπάρχει να λέγεται Ρωμαϊκό Κράτος η βυζαντινή η Ρωμιοσύνη, κι ας φύλαγε τους τύπους και τις βαλσαμωμένες συνήθειες της Ρωμαιοσύνης, ας φύλαγε ως τον έχτον αιώνα τη λατινική γλώσσα απάνω στα έγγραφά της. Όλα, όλα στο βυζαντινό το κράτος ρωμαίικα πια τώρα, εξόν ο τύπος. Εκκλησία, φιλολογία, γλώσσα, τέχνες, επιστήμες, σκολειά, σοφιστείες — δικά του όλα.
Σήμερα ίσως δε θα φύλαγε τρεις μέρες ακροατήριο ο Πολέμωνας, εξόν α μας έβγαζε και φράγκισσες χορεύτρες στο μεταξύ. Τότες όμως η μανία του «λόγου» ζούσε ακόμα άδολη και καθάρια στις νερουλιασμένες εκείνες ψυχές. Τόσο καθάρια, που κι α μερικοί τον κατάκριναν την πρώτη μέρα, τη δεύτερη όμως θέλοντας και μη τον αγαπούσαν, και την τρίτην πια τονέ θάμαζαν.
Εκείνους δίπλα στ' Ασωπού τους άφισε το ρέμα, και πήγε αφτός ειρηνικά μαντάτα στους Θηβαίους· όμως γυρνώντας, συφορές τους σκάρωσε και πίκρες μαζί σου, τι δε σάλεβες, θεά μου, απ' το πλεβρό του. 290 Τώρα έτσι βόηθα πρόθυμα, θεά, και φύλαγέ με, κι' εγώ σου σφάζω ενός χρόνου δαμάλι κουτελάτο, αμέρωτο που σε ζυγό δεν τόβαλαν ακόμα· σ' το σφάζω αφτό χρυσώνοντας τα κέρατά του γύρω.»
Το γράμμα αυτό το φύλαγε μέσα στο νυφικό της το φέσι με τα τέλια τα χρυσά, και κάθε φορά που ήκουεν ότι η τάδε έλαβε γράμμα από τον άντρα της, έβγαζε κι' αυτή από τη χιλιοπλουμισμένη κασσέλλα της το γράμμα αυτό και πήγαινε στον παπά να της το διαβάση.
Κ' έπειτα στην Ιωτάβα, σπουδαίο νησί της Ερυθράς θάλασσας, χαμένο από του Λέοντα τον καιρό, ξαναπαρμένο όμως τώρα από τον Αναστάσιο. Είταν η Ιωτάβα το κλειδί της Ιντίας, και φύλαγε εκεί πάντα η κυβέρνηση τελωνιακούς αξιωματικούς να μαζεύουνε δέκατο από κάθε πραμάτεια που περνούσε· μεγάλη κι αυτή πηγή πλουτισμού για το κράτος. Αυτά περίπου είταν τα εξωτερικά ζητήματα του Αναστασίου.
Λέξη Της Ημέρας